1821’de başlayan Yunan İsyanı, 1830’da Yunanistan’ın bağımsız bir devlet olmasıyla sonuçlanmıştır. Yunanlılar bağımsızlıklarını kazanmakla yetinmemişler ve sonraki süreçte giderek zayıflamakta olan Osmanlı Devleti’nin topraklarından pay almak için her fırsatı değerlendirmişlerdir. 1864 yılında İngiltere’nin Yunanistan’a Yedi Adaları vermesi Yunanlıları Osmanlı Devleti’nden toprak kazanımı noktasında daha da umutlandırmıştır. Gelişen olaylar neticesinde büyük devletlerin gücünü iyiden iyiye arkasında hisseden Yunanistan 1866’da Girit İsyanın başlamasında önemli rol oynamış ve Osmanlı Devleti Girit’e muhtariyet vermek mecburiyetinde kalmıştır. Girit’i müstakil olarak kendisine bağlayamayan Yunanistan Osmanlı topraklarda bir takım çete faaliyetlerinde bulunmaya başlamıştır. Yeni kurulan Yunanistan krallığı ile yaşanan bu tür olaylar neticesinde Osmanlı Devleti Yunanistan’a savaş ilan etmek zorunda kalmıştır. Yunanistan ve Osmanlı Devleti arasında yaşanan Dömeke Meydan Muhaberesi sonucunda Yunanlılar kesin bir mağlubiyete uğrasa da bu mağlubiyetlerini Batılı Devletlerin de yardımıyla diplomasi masasında adeta zafere dönüştürebilmişlerdir. I. Ve II. Balkan Savaşlarına ve I. Dünya Savaşı’na az bir süre kala yaşanan bu gelişmeler savaşların sadece cephede değil değişen dengeler ekseninde diplomasi masasında da değiştiğinin göstergesi olarak değerlendirilebilir. İmparatorlukların dağılma sürecine girdiği bir zaman diliminde gelişen bu olaylar silsilesinin incelenmesi, dönemin şartlarının ve devlet politikalarının satranç tahtasındaki yerlerinin analiz edilmesi, Osmanlı’yı paylaşma emellerinin nasıl sahneye konulduğunun anlaşılması konularının önemini ortaya koymaktadır.

The Greek Rebellion, which began in 1821, resulted in the independence of Greece in 1830. The Greeks did not stop at gaining independence and seized every opportunity to take a share of the lands of the weakening Ottoman Empire in the next period. In 1864, England gave the Seven Islands to Greece, which made the Greeks even more hopeful about the land acquisition from the Ottoman Empire. As a result of the events that developed, Greece, which felt the power of the great states from good to good, played an important role in the beginning of the Cretan rebellion in 1866, and the Ottoman State was obliged to give crete the power. Greece, which could not connect Crete to it independently, started to engage in gang activities in Ottoman lands. As a result of such events with the newly established kingdom of Greece, the Ottoman Empire had to declare war on Greece. In consequence of the Dömeke Challenge between Greece and the Ottoman Empire, the Greeks suffered a decisive defeat, but with the help of western states, they were able to turn their defeat into a victory at the diplomatic table. These developments, which took place shortly before the Balkan Wars and World War I, can be regarded as an indication that wars have changed not only on the front line but also at the diplomatic table on the axis of changing balances. The study of this series of events that took place during a period when the empires entered the disintegration process, the analysis of the conditions of the period and the place of the state policies on the chessboard, revealed the importance of understanding how the ambitions of sharing the Ottomans were put on the stage.