Bu çalışma, yabancı dil olarak Türkçe öğrenen temel seviyeyi bitirmiş ve öğrenimine devam eden yabancı uyruklu öğrencilerin konuşmalarındaki hâl eklerini kullanım durumlarını incelemeyi amaçlamıştır. Çalışmada, Yabancılara Türkçe Öğretimi kapsamında Türkiye Maarif Vakfının hazırladığı Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretim Programında ve Avrupa Dilleri Ortak Çerçeve Metninde yer alan dil seviyelerine göre dil bilgisi içerikleri esas alınmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizinin kullanıldığı çalışmanın çalışma grubunu A2 seviyesini bitirmiş ve Türkçe öğrenmeye devam eden 20 yabancı uyruklu öğrenci oluşturmaktadır.  Çalışmanın verilerini toplamak için program kapsamındaki kazanımlara göre üç farklı açık uçlu sorudan oluşan form kullanılmıştır. Çalışma grubunun bu açık uçlu sorulara verdiği sözlü cevaplardaki cümleler detaylı incelenmek üzere yazılı metne aktarılmıştır. Hazırlanan sorulara sözlü olarak verilen cevaplar programda bulunan düzeylere göre dil yapıları listesi doğrultusunda temel seviyede öğrenilen hâl ekleri dikkate alınarak değerlendirilmiştir.  Araştırmadan elde edilen verilere göre A2 seviyesini bitirmiş öğrencilerin konuşmalarında en fazla bulunma hâli ekini yanlış yerde kullandıkları tespit edilmiştir. Konuşmalarda birbiri yerine kullanılarak en çok karıştırılan hâl eklerinin yönelme ve bulunma hâli ekleri olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin belirtme hâli ekini az sayıda doğru kullandığı, sıklıkla kullanması gerekirken kullanmadığı; ayrılma hâli ekini genellikle doğru kullandığı, vasıta hâlini kimi zaman hiç kullanmadıkları ama yanlış yerde de kullanmadıkları elde edilen sonuçlar arasında olmuştur.

This study aims to examine the use of case suffixes in the speech of foreign students who have completed the basic level and are still learning Turkish as a foreign language. The study is based on the grammar contents according to the language levels in the Turkish as a Foreign Language Teaching Program prepared by the Turkish Maarif Foundation within the scope of Teaching Turkish to Foreigners and the Common European Framework Reference for Languages. The study group of the study, in which document analysis, one of the qualitative research methods, was used, consists of 20 foreign students who have completed A2 level and continue to learn Turkish. In order to collect the data of the study, a form consisting of three different open-ended questions was used according to the learning outcomes within the program. The sentences in the oral answers given by the study group to these open-ended questions were transferred to written text for detailed analysis. The answers given orally to the prepared questions were evaluated by taking into account the case suffixes learned at the basic level in line with the list of language structures according to the levels in the program. According to the data obtained from the research, it was determined that students who completed A2 level used the state of being suffix in the wrong place the most in their speech. It was determined that the most frequently confused state suffixes used interchangeably in conversations were the state of orientation and the state of being suffixes. Among the results obtained were that the students used the indicative case suffix correctly a few times and did not use it when they should use it frequently; they generally used the disjunctive case suffix correctly; they sometimes did not use the instrumental case at all, but they did not use it in the wrong place.