Bu araştırma öğretmenlerin kaynaştırma eğitimiyle ilgili duygu, tutum ve kaygılarının çeşitli değişkenler açısından farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda cinsiyet, özel eğitim dersi alıp almama, sınıfında kaynaştırma öğrencisi bulunma, sınıf yönetimi becerisi, branş ve görev süresi bağımsız değişkenler olarak belirlenmiştir. Araştırmaya Hatay ili Antakya ilçesinde görev yapan 378 (%59,2) kadın ve 261 (%40,8) erkek olmak üzere toplam 639 öğretmen katılmıştır. Araştırmaya katılanların yaş ortalaması x̄=39,20±8,30’dur. Örneklemin seçiminde kolayda, kartopu ve rastgele örnekleme teknikleri kullanılmıştır. Veriler 'Kişisel Bilgi Formu' ve 'Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Duygu, Tutum ve Kaygılar' ölçeği aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Bulgular, öğretmenlerin kaynaştırma eğitimine yönelik olumsuz duygu ve tutumlara sahip olduklarını, kaygı düzeylerinin yüksek olduğunu göstermektedir. Bağımsız örnekleme t testi sonuçlarına göre kadın öğretmenlerin kaygı düzeyleri, erkek meslektaşlarına göre daha yüksektir. Özel eğitim kurslarına katılan ve sınıf yönetimi becerisi yüksek olanların kaynaştırma eğitimine yönelik duygu ve tutumları daha olumlu, kaygı düzeyleri ise daha düşüktür. Buna ek olarak sınıf öğretmenleri, branş öğretmenlerine göre kaynaştırma eğitimi konusunda daha olumsuz tutuma sahiptir ve kaygıları daha yüksektir. ANOVA sonuçları ise kıdemli öğretmenlerin, yeni meslektaşlarına göre kaynaştırma eğitimine yönelik daha olumsuz bir tutuma sahip olduklarını göstermiştir. Kaynaştırma eğitimine yönelik duygu, tutum ve kaygı puanlarının ortalamaları; öğretmenlerin sınıflarında özel gereksinimli öğrencilerinin bulunup, bulunmamasına göre farklılık göstermemektedir. Araştırmanın sonuçları literatür bağlamında tartışılmış; öğretmenlerin, kaynaştırma eğitimine yönelik olumlu duygu ve tutumlarını geliştirmeye yönelik önerilerde bulunulmuştur.

The aim of this research is to investigate whether there are differences in the feelings, attitudes and concerns of teachers working in primary and secondary schools towards inclusive education based on different variables. The independent variables chosen for this purpose are gender, tenure, branch, special education courses taken, inclusive students in the classroom and perceived classroom management skills. A total of 639 teachers participated in the study, including 378 (59.2%) female and 261 (40.8%) male teachers working in Antakya district, Hatay. The mean age of the participants in the study was x̄=39.20±8.30 years. Convenience, snowball and random sampling techniques were used to select the sample. Data was collected through 'The Personal Information Form' and the 'Emotions, Attitudes and Concerns about Inclusive Education' scale. Independent samples t-test and one-way analysis of variance (ANOVA) were used to analyse the data.  The results indicated that the teachers had negative feelings and attitudes towards inclusive education, while their level of concern was high. According to the independent sample t test results, female teachers' anxiety levels were higher than those of their male counterparts. However, more positive feelings and attitudes towards inclusive education and lower levels of anxiety were reported by those who had attended special education courses and had high skills in classroom management. In addition, classroom teachers had more negative attitudes towards inclusion and expressed more anxiety than did the branch teachers. ANOVA results indicated that senior teachers had a more negative attitude towards inclusive education than their newer colleagues.  The mean scores for feelings, attitudes and anxieties towards inclusive education did not vary according to whether they had pupils with special needs in their classrooms. The results of the study are discussed in the context of the literature. Suggestions are made to enhance teachers' positive feelings and attitudes towards inclusive education.