Stratejik edinç, konuşucunun iletişim sırasında karşılaştığı zorlukların üstesinden gelmek ve iletişimi daha etkili bir hale getirmek için devreye soktuğu stratejilerin bilgisidir. Bu araştırmada yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin hangi iletişim stratejilerini; nasıl bir dağılım ile kullandıklarını ve bu dağılımda cinsiyet, eğitim durumu ve Türkçe dışında konuşulan yabancı dillerin sayısının etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Daha sonra bu dağılım Türkçe anadil konuşucularının kullandığı iletişim stratejileri ile karşılaştırılmıştır. Nitel bir araştırma yöntemine dayanan bu çalışmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları 7'si B1 düzeyinde yabancı dil olarak Türkçe öğrenenler ve 4'ü Türkçe anadil konuşucuları olmak üzere 11 kişiden oluşmaktadır. Bu katılımcılardan yapılandırılmamış görüşme tekniği ile alınan video kayıtlarının çeviriyazıya dökülmesiyle araştırmanın veri tabanı oluşturulmuş ve daha sonra bu veriler konuşma çözümlemesi yöntemi ile incelenmiştir. Bu inceleme için Celce-Murcia, Dörnyei ve Thurell (1995), Dörnyei ve Scott'ın (1997) sınıflandırılmaları temel alınmıştır. Bu doğrultuda iletişim stratejileri kaçınma ve azaltma, kazanım ve telafi, oyalama ve zaman kazanma, kendini denetleme ve etkileşimsel stratejiler olmak üzere beş temel türe ayrılmış ve her iletişim stratejisi türünde yer alan stratejiler ayrı ayrı incelenmiştir. Araştırmanın bulguları yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin en çok kullandığı iletişim stratejisi türünün oyalama ve zaman kazandırma stratejileri olduğunu ve en çok kullanılan iletişim stratejisinin bu türde yer alan doldurma sözlerin kullanımı olduğunu göstermiştir. Bu stratejiler, katılımcıların özelliklerine göre incelendiğinde ise erkeklerde kadınlara göre daha fazla iletişim stratejisi kullanımı görülmüştür. Eğitim düzeyi arttıkça iletişim stratejisi kullanımının da arttığı, öte yandan konuşulan yabancı dil sayısı arttıkça iletişim stratejisi kullanımının azaldığı ortaya çıkmıştır. Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenler ile Türkçe anadil konuşucularının iletişim stratejisi kullanımları karşılaştırıldığında ise öğrenicilerin daha fazla iletişim stratejisi kullandığı görülmüştür.

Strategic competence is the knowledge of the speaker's strategies to cope with the difficulties during communication and make the communication more effective. This study aims to identify the communication strategies adopted by the Turkish as a foreign language learners and the impact of factors including gender, educational background, and the number of the languages spoken other than Turkish in the distribution of those strategies. Afterwards this distribution is compared to the communication strategies used by native speakers. This study is based on a qualitative research method and a descriptive survey modal is used. It is held with 11 participants, 7 of whom are learners at B1 level and 4 native Turkish speakers. The study's database is created with the transcription of videos taken based on an unstructured interview technique. This data is analyzed with a conversation analysis method based on the taxonomy of Celce-Murcia, Dörnyei and Thurell (1995), Dörnyei and Scott (1997). Following this taxonomy, communication strategies are classified into five main types as avoidance and reduction, achievement and compensatory, stalling and time-gaining, selfmonitoring, and interactional strategies. Strategies under each strategy type are analyzed individually. The study's findings show that stalling and time-gaining is the most commonly used strategy type and use of fillers, which comes under this strategy type, is the most common strategy employed by the Turkish as a foreign language learners. In the analysis of this data according to the participants' demographics, it is found that the male participants employ communication strategies more than females do. It is found that as the education level increases, the usage of communication strategies increases correspondingly; on the other hand, as the number of languages spoken increases, the usage of communication strategies decreases. When the Turkish as a foreign language learners' usage of communication strategies compared to that of native Turkish speakers, it is found that the learners use more communication strategies than the native speakers do.