Kültürlerarası iletişim gelişen teknoloji ile birlikte insan hayatının daha görünür bir öğesi haline gelmiştir. Özellikle yabancı dil öğreniminde doğrudan hedef dili konuşan bireylerle yüz yüze ya da çevrimiçi araçlar vasıtasıyla etkileşime geçmek teknolojinin sunduğu imkânların bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Bu etkileşim 20. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren tam anlamıyla küresel ortak dil haline gelen İngilizce öncülüğünde sağlanmaktadır. Daha açık bir ifadeyle, İngilizcenin ortak dil anlamına gelen Lingua Franca olarak kullanımı kültürlerarası iletişimin hem amacı hem de katalizörü olmuştur. Bu iletişim sürecinde yaşanması olası kaygının kültürlerarası iletişimi, dolayısıyla da hedef dili öğrenmeyi olumsuz etkileyeceği var sayılabilir. Bu makalenin amacı üniversite öğrencileri arasında yabancı dil öğreniminde kültürlerarası iletişim kaygısının etkisini ölçmektir. Bu maksatla daha önce Türkçeye uyarlanan ‘Kültürlerarası İletişim Kaygısı Ölçeği’ kullanılmıştır ve çalışma için gerekli etik kurulu onayı alınmıştır. Ölçek; bireylerin kültürlerarası iletişimsel kaygı düzeylerini düşük, orta ve yüksek olmak üzere üç seviyede incelemektedir. Ayrıca katılımcıların yurt dışı tecrübesi ve cinsiyet gibi çeşitli tanımlayıcı bilgileri ile kültürlerarası iletişim kaygıları arasındaki olası ilişki de araştırılmıştır. Ölçeğin uygulandığı bireylerin tamamı Kocaeli İl merkezindeki bir yabancı dil okulunda İngilizce öğrenen Kocaeli Üniversitesi öğrencileridir. Düşük kültürlerarası iletişim kaygısının öğrencilerin hedef dil konuşucusu ile etkileşimini artıracağı ve dolayısıyla yabancı dil öğrenimini daha verimli kılacağı ön görülmektedir.

Because of improving technology, intercultural communication has become a more apparent part of human life. Especially in foreign language learning, interacting directly or via online media with people speaking the target language has emerged as a result of the opportunities provided by the technology. This interaction is provided through English, which has become a global common language in real sense since the second half of the 20th century. To express more clearly, use of English as a Lingua Franca meaning the common language has become both target and catalyst of intercultural communication. Thus; it may be assumed that apprehension which is possible to occur in this communication process may affect intercultural communication and accordingly the learning of the target language negatively. The purpose of this article is to measure the effect of intercultural communication apprehension on foreign language learning among university students through Intercultural Communication Apprehension Scale. The scale of the survey measures people’s intercultural communication apprehension in three levels which are low, medium and high. Moreover, the potential relation between subjects’ descriptive information such as abroad experience and gender and their intercultural communication apprehension has been analyzed. All of the subjects of the survey are students from Kocaeli University, learning English at a language school at the center of Kocaeli Province and official permission is taken from the board of university for the study. It is assumed that low intercultural communication apprehension may enhance students’ interaction with the target language speaker and make foreign language learning more efficient.