Bu araştırmanın amacı, İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin bezdiri yaşama düzeyi ile örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. İlişkisel tarama modelindeki bu araştırmada, Tokat il merkezi ve diğer ilçelerinden rastgele seçilen 45 kamu ilköğretim okulunda görev yapan toplam 750 öğretmenin görüşüne başvurulmuştur. Araştırmada ilköğretim okulu öğretmenlerinin bezdiri (mobbing) düzeyine ilişkin algılarını ölçmek için; “Olumsuz Davranışlar Ölçeği” (Negative Acts Questionarrie) kullanılırken; öğretmenlerin örgütsel bağlılık düzeylerini ölçmek için ise, “Örgütsel Bağlılık Ölçeği” (Organizational Commitment Questionnaire: OCQ) veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Alt problemlerin cevaplarını bulmak için, ölçekler kullanılarak elde edilen veriler SPSS 17 istatistik programına aktarılmış, aritmetik ortalamaları, standart sapma değerleri, Pearson momentler çarpım korelasyon katsayıları hesaplanmış ve regresyon analizi yapılmıştır. İstatistiksel analizlerde anlamlılık düzeyinin kabulünün .05 olarak belirlenmesine karar verilmiştir. Araştırma sonucunda şu bulgulara ulaşılmıştır; öğretmenlerin örgütsel bağlılık boyutlarına ilişkin algı düzeyleri incelendiğinde duygusal bağlılık boyutunda en yüksek ortalamaya sahip oldukları, bu boyutu ise normatif bağlılık boyutunun izlediği görülmüştür. Öğretmen algı düzeylerine göre en düşük örgütsel bağlılık boyutunun ise devam bağlılık boyutu olduğu görülmüştür. İlköğretim öğretmenlerinin bezdiri yaşama düzeyi ile öğretmenlerin duygusal bağlılık ve normatif bağlılık düzeyleri arasında orta düzeyde, negatif yönde ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bezdiri düzeyi ile devam bağlılık boyutu arasındaki ilişkinin ise daha düşük düzeyde, pozitif yönlü ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkiye sahip olduğu saptanmıştır. Bu verilerden hareketle öğretmenlerin bezdiri algılama düzeyi ne kadar çok artarsa ters yönlü olarak öğretmenler tarafından hissedilen örgütsel bağlılık düzeyininde azaldığını söyleyebiliriz.

The purpose of this study is to determine the relationship between the mobbing experience of teachers in the education institution they work and their organizational commitment. In this study which is relational screening model, consulted to randomly selected total of 750 teachers who working 45 public primary schools at all district and province of Tokat. İn this study, “Negative Acts Questionarrie (NAQ)” was used in order to determine the level of mobbing according to the perceptions of primary school teachers, and “Organizational Commitment Questionnaire (OCQ)” was used ın order to measure the level of organizational commitment of teachers as a means of data collection tools. Sub-problems to solve, the data obtained by means of scales transferred to the SPSS 17 package program, calculated arithmetic mean, standard deviation values, pearson correlation coefficients and regression analysis was made. Significance level of .05 was used for statistical analysis. The following conclusions are reached as a result of the research; the highest organizational commitment of teachers is the emotional commitment, and normative commitment is followed this. It has been concluded that the lowest organizational commitment of teachers is continuation commitment. There is moderate negative and significant relationship between exposure mobbing level of teachers, working in primary schools with the emotional commitment, and normative commitment of teachers. It is concluded that the relationship between mobbing level and continuation commitment of teachers is lower, positive and significant. As a result of this study, as the frequency of teachers’ mobbing experince is advancing, the organizational commitment level which is perceived by school teachers is reducing.