Araştırmanın amacı, dijital hikâye anlatımının yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yaratıcı yazma becerisi ve yazma öz yeterliği üzerinde etkili olup olmadığını incelemektir. Araştırmada nicel ve nitel veriler bulunduğu için karma yöntem kullanılmıştır. Araştırmada hem nicel hem nitel veriler, birlikte analiz edilip yorumlandığından karma yöntem desenlerinden birleştirme/çeşitleme deseninden yararlanılmıştır. Araştırmanın nicel boyutunda, “ön-test ve son-test kontrol gruplu” model kullanılmış; nitel boyutunda ise olgubilim (fenomenoloji) deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Harran Üniversitesi nin bünyesindeki TÖMER’de öğrenim gören B1 seviyesindeki öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmada, B1 seviyesinde yer alan 2 sınıf, yansız atamayla deney ve kontrol grubuna ayrılmıştır. Araştırma, deney grubundan 21, kontrol grubundan ise 19 öğrenci olmak üzere toplam 40 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. On hafta süren uygulama, B1 seviyesinden başlayıp B2 seviyesinin sonuna kadar sürmüştür. Araştırmanın ön-test ve son- testinde öğrencilerin kompozisyon yazma çalışmalarından elde edilen nicel veriler, Büyükikiz (2011) tarafından geliştirilen “Yazılı Anlatım Dereceli Puanlama Anahtarı” ve yine Büyükikiz (2011) tarafından geliştirilen “Yazma Öz Yeterlik Ölçeği” ile toplanmıştır. Nitel veriler ise araştırmanın sonunda, öğrencilerin görüşlerini almak için araştırmacı tarafından geliştirilen “Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu” ile toplanmıştır. Nicel verilerin analizinde, öğrencilerin kompozisyon yazma çalışmalarını değerlendirmek için Mann-Whitney U testi, yazma öz yeterliğini değerlendirmek için t-testi kullanılmıştır. Nitel verilerin analizinde ise içerik analizinden yararlanılmıştır. Araştırmanın nicel sonuçlarına göre; öğrencilerinin yaratıcı yazma becerileri ve yazma öz yeterliği son-test puanlarının deney grubu öğrencilerinin lehine anlamlı bir farklılık olduğu ortaya çıkmıştır. Bu durum, dijital hikâye anlatımına dayalı işlenen yazma derslerinin mevcut program ile işlenen yazma derslerine göre daha fazla etkili ve verimli olduğu sonucunu ortaya koymuştur. Araştırmanın nitel sonuçlarına göre ise öğrenciler, dijital hikayelerle işlenen derslerin yazma becerilerini geliştirdiğini; derslerde yazım, noktalama kurallarını öğrendiklerini ve dil bilgisi kurallarına daha iyi hâkim olduklarını ifade etmiştir. Ayrıca öğrenciler, bu süreçte kelime hazinelerinin arttığını da düşünmektedir.

The aim of the research is to examine whether digital storytelling has an effect on creative writing skills and writing self-efficacy of students learning Turkish as a foreign language. Since the study has quantitative and qualitative data, the mixed method was used. Since both quantitative and qualitative data are analyzed and interpreted in the research, triangulation design is used from mixed method patterns. In the quantitative dimension of the research, the model with "pre-test and post-test control group" was used; The qualitative phenomenological design was used. The study group of the research consists of students at B1 level who study at TOMER within Harran University. In the research, 2 classes at B1 level were divided into experimental and control groups with unbiased assignment. The study was carried out with a total of 40 students, 21 from the experimental group and 19 from the control group. The ten-week practice lasted from level B1 to the end of level B2. In the pre-test and post-test of the research, the quantitative data obtained from students' composition writing studies were collected with the Written Expression Grading Key developed by Büyükikiz (2011) and the Writing Self-Efficacy Scale developed by Büyükikiz (2011). Qualitative data were collected at the end of the research with the "Semi-Structured Interview Form" developed by the researcher to obtain the students' opinions. In the analysis of quantitative data, Mann-Whitney U test was used to evaluate students' composition writing studies, and t-test was used to evaluate writing self-efficacy. In the analysis of qualitative data, content analysis was used. According to the quantitative results of the research; The students' creative writing skills and writing self-efficacy post-test scores revealed a significant difference in favor of the experimental group students. This revealed that writing lessons based on digital storytelling are more effective and efficient than writing lessons taught with the current program. According to the qualitative results of the research, students stated that the lessons taught with digital stories improve their writing skills; stated that they learned the rules of spelling and punctuation in lessons and that they have a better command of grammar rules. In addition, students think that their vocabulary has increased in this process.