: Açık uçlu sorular, öğrencilerin kendilerini özgürce ifade edebildikleri soru türlerinden biridir. Bu soru türünün birçok üstünlüğü bulunsa da değerlendirme açısından çeşitli sınırlılıkları bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi değerlendirme yaparken nesnelliğin sağlanamamsıdır. Yabancılara Türkçe öğretimi alanında, güncel dil becerileri gereği açık uçlu sorular elzem unsurlar olsa da sınırlılıkları sebebiyle her zaman kullanılamamaktadır. Çeşitli araştırmalar dereceli puanlama anahtarı gibi ölçme araçlarına bağlı kalarak değerlendirme yapmanın nesnellik sorununu azaltacağını göstermektedir. Bu doğrultuda araştırma, Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde yazılı anlatımın değerlendirilmesinde açık uçlu soruların kullanılmasının puanlayıcı tutarlılığına etkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırma kapsamında öğrencilere iki maddelik açık uçlu bir yazılı anlatım sınavı yapılmış ve öğrenci kağıtları çoğaltılarak farklı öğretim elemanlarından bu kağıtları ortak bir yazılı anlatım dereceli puanlama anahtarı kullanarak değerlendirmeleri istenmiştir. Ayrıca öğretim elemanlarının açık uçlu soruların kullanımı ve puanlanmasına yönelik görüşlerini incelemek adına görüşmeler yapılmıştır.  Elde edilen veriler nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi ve içerik analiziyle çözümlenmiş; öğretim elemanlarının aynı kağıtlara verdikleri notların korelasyonları hesaplanmış ve katılımcılarla görüşmeler yapılmıştır. Bulgular açık uçlu soruların değerlendirilmesinde rubrik kullanımının puanlayıcılar arasında ortalama bir uyum sağladığını, ancak bazı durumlarda düşük ve yüksek uyumun da var olduğunu göstermektedir. Görüşme bulgularından elde edilenler çalışmanın sonuçlar bölümünde detaylarıyla sunulmuş olup öğretim elemanlarının rubrik kullanımını genelde olumlu buldukları ancak bazı zorluklar yaşadıkları tespit edilmiştir.

Open-ended questions are a form of assessment that enable students to express themselves freely. Although they offer many advantages, they also present several limitations, particularly in terms of assessment. The most significant challenge is the difficulty in ensuring objectivity in scoring. In the field of teaching Turkish as a foreign language, open-ended questions are considered essential due to current language skill requirements; however, their use is sometimes restricted by these limitations. Previous studies have demonstrated that assessment based on tools such as graded scoring rubrics can help reduce issues related to objectivity. In this context, the present study aims to examine the effect of using open-ended questions on scorer consistency in the assessment of written expression within Turkish as a foreign language instruction. As part of the study, students completed a two-item open-ended written expression exam. Their papers were duplicated and distributed to different instructors, who were asked to evaluate them using a common graded scoring rubric for written expression. In addition, semi-structured interviews were conducted to gather the views of teaching staff regarding the use and scoring of open-ended questions. The data were analyzed using qualitative research methods, including document analysis and content analysis. Correlations between the scores assigned by instructors to the same papers were calculated, and interview responses were examined in detail. The findings indicate that the use of rubrics in evaluating open-ended questions generally results in a moderate level of agreement among graders, although instances of both low and high agreement were also observed. Furthermore, the interview results—presented in detail in the results section—show that, overall, teaching staff hold positive views about the use of rubrics, while also reporting certain challenges in their implementation.