Bu çalışmanın amacı Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen B2 düzeyindeki öğrencilerin D-AOBM’deki dilsel yetkinliklere ilişkin öz değerlendirmelerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmeye çalışılmasıdır. Bu amaç doğrultusunda araştırmada karma araştırma metotlarından biri olan açıklayıcı sıralı desen kullanılmıştır. Araştırma, Nişantaşı Üniversitesi Etik Kurulu Başkanlığından alınan 07.03.2024 tarihli ve 2023/03 karar numaralı etik kurul izni doğrultusunda gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu B2 dil seviyesinde olan 104 Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrenci oluşturmaktadır. Öğrenciler, basit rastgele örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Araştırmanın nicel verilerinin elde edilmesi için araştırmacılar tarafından bir öz değerlendirme formu hazırlanmıştır. Formda yer alan maddelerin belirlenmesinde ise D-AOBM’de (2020) geçen iletişimsel dil yetkinliklerinden biri olan dilsel yetkinliğin B2 düzeyi tanımlayıcıları ölçüt alınmıştır.  Araştırmanın nitel verilerinin toplanmasında ise araştırmacılar tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. çalışmada nicel verilerin analizi, SPSS istatistik programı kullanılarak yapılmıştır. ikili grupların karşılaştırılmasında bağımsız örneklemler t testi, ikinin üzerindeki grupların karşılaştırılmasında ise One Way Anova tesi kullanılmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla toplanan nitel veriler ise içerik analizi tekniği ile detaylı bir şekilde incelenmiştir. Araştırmanın sonunda bireylerin dilsel yeterlik düzeylerinin yalnızca bireysel değişkenlerden değil, aynı zamanda etkileşim ortamları, kültürel bağlam, teknolojik araç kullanımı ve motivasyonel faktörlerden de etkilendiği ortaya koyulmuştur. Bu bağlamda, Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde, öğretim materyalleri ve yöntemlerinin bireysel farklılıkları gözeterek yapılandırılması; öğrenenlerin öz değerlendirme verilerine dayalı olarak öğretimin yeniden tasarlanması gerekmektedir. Öğrenenlerin kendilerini ifade edebilecekleri sosyal, dijital ve kültürel bağlamlar içinde Türkçeyle etkileşim kurmaları, dilsel yeterlik düzeylerini anlamlı biçimde artıran bir unsur olarak değerlendirilmelidir.

The aim of this study is to examine the self-assessments of B2-level students learning Turkish as a foreign language regarding linguistic competencies in CEFR 2020 in terms of various variables. For this purpose, the explanatory sequential design, which is one of the mixed research methods, was used in the research. The research was conducted in accordance with the ethical committee approval dated March 7, 2024, and numbered 2023/03, obtained from the Nişantaşı University Ethics Committee. The study group consists of 104 students learning Turkish as a foreign language at the B2 language level. The students were selected by the simple random sampling method. A self-assessment form was prepared by the researchers to obtain the quantitative data of the research. In determining the items in the form, the B2 level descriptors of linguistic competence, one of the communicative language competencies in CEFR (2020), were taken as criteria. The semi-structured interview form prepared by the researchers was used to collect the qualitative data of the research. The analysis of the quantitative data in the study was carried out using the SPSS statistical program. An independent samples t-test was used in the comparison of two groups, and a one-way ANOVA test was used in the comparison of more than two groups. The qualitative data collected through the semi-structured interview form were examined in detail with the content analysis technique. At the end of the study, it was revealed that individuals' linguistic proficiency levels are affected not only by individual variables but also by interaction environments, cultural context, use of technological tools, and motivational factors. In this context, in teaching Turkish as a foreign language, teaching materials and methods should be structured by taking into account individual differences, and teaching should be redesigned based on learners' self-assessment data. Learners' interaction with Turkish in social, digital, and cultural contexts where they can express themselves should be considered as an element that significantly increases their linguistic proficiency levels.