Araştırmanın temel amacı, üniversite öğrencilerinin sosyal problem çözme becerileri ile ruminatif düşünme eğilimleri arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığını incelemektir. Diğer bir amacıysa, sosyal problem çözme becerisinin ruminatif düşünme eğilimlerini anlamlı bir şekilde yordayıp yordamadığını incelemektir. Çalışmada, Afyon Kocatepe Üniversitesi’nin çeşitli fakültelerinde öğrenim gören 224 kadın, 118 erkek olmak üzere toplam 342 öğrenciden veri toplanmıştır. Sosyal problem çözmeyi ölçmek için D’Zurilla vd. (2002)’nin geliştirdiği ve Çekici & Güçray (2012)’nin Türkçeye uyardığı Sosyal Problem Çözme Envanteri-Kısa Formu (SPÇE-KF); ruminasyonu ölçmek için ise Treynor vd. (2003)’nin geliştirdiği ve Erdur-Baker & Bugay (2010)’ın Türkçeye uyarladığı Ruminatif Yanıt Ölçeği kısa versiyonu kullanılmıştır. Çalışmada toplanan veriler Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı Tekniği ile incelenmiştir. Yapılan analizlerde, ruminatif düşünme ile SPÇE_KF’nin alt boyutlarından probleme olumsuz yönelim ve kaçınan tarz alt boyutları arasında pozitif yönlü; probleme olumlu yönelim ve rasyonel problem çözme alt boyutları ve sosyal problem çözme toplam puanı ile ise ters yönlü anlamlı ilişkiler olduğu görülmüştür. Ayrıca, sosyal problem çözmenin ruminasyonu yordama gücü çoklu regresyon analizi ile test edilmiş ve yapılan analizler sonucunda, sadece probleme olumsuz yönelim alt boyutunun ruminasyon üzerinde anlamlı bir yordayıcı olduğu gözlenmiştir. Elde edilen bulgular, alanyazın çerçevesinde tartışılmıştır.

The aim of this study is to examine whether there is a significant relationship between social problem solving skills and ruminative thinking tendencies of university students. Another aim is to examine whether social problem solving skills significantly predict ruminative thinking tendencies. In the study, data were collected from a total of 342 students (224 female and 118 male) from various faculties of Afyon Kocatepe University. Social Problem Solving Inventory -Short Form developed by D'Zurilla et al. (2002) and adapted into Turkish by Çekici & Güçray (2012) was used to measure social problem solving; and Ruminative Responses Scale Short Form (RRS-SF) developed by Treynor et al. (2003) and adapted into Turkish by Erdur-Baker & Bugay (2010) was used to measure rumination. The data collected in the study were analyzed by Pearson Product Moment Correlation Coefficient Technique. The analyses revealed that there were significant positive relationships between ruminative thinking and negative problem orientation and avoidant style sub-dimensions, and significant inverse relationships with positive problem orientation and rational problem solving sub-dimensions and social problem solving total score. In addition, the predictive power of social problem solving on rumination was tested with multiple regression analysis and as a result of the analyses, it was observed that only the negative orientation to the problem sub-dimension was a significant predictor of rumination. These findings were discussed within the framework of the related literature.