Bu araştırmada İstanbul’da bulunan ve tarihi köklere sahip Tarihi Mektepler ile Azınlık Okullarının örgütsel demokrasi algıları karşılaştırılmıştır. Araştırmanın evreni İstanbul’da Millî Eğitim Bakanlığına bağlı özel okul statüsünde 16’sı Ermeni cemaati, 4’ü Rum cemaati ve 1’i Musevi cemaatine bağlı olmak üzere toplam 21 Azınlık Okulu ve Cumhuriyetten günümüze intikal eden 15 tarihi mekteptir. Örneklem ise bu mekteplerden seçilen gönüllü okul yönetici ve öğretmenlerden oluşmuştur. Araştırmada Tarihi Mektepler ile Azınlık Okullarda görev yapan eğitimcilerin örgütsel demokrasi algılarının karşılaştırılması amacıyla betimsel araştırma modeli kullanılarak analiz yapılmıştır. Azınlık okullarında bulunan çalışanların genelde azınlıklardan oluşması ve tarihi mektepler gibi azınlık okullarının da köklü geçmişe sahip olması, oturmuş bir örgüt kültürüne sahip olacakları savı araştırmamız için önem arz etmiştir. Veriler Geçkil ve Tikici (2015) tarafından geliştirilen ve güvenirlik, geçerlilik çalışmaları yapılan “Örgütsel Demokrasi Algısı” ölçeği marifeti ile toplanmıştır. Ölçek ve anket vasıtasıyla elde edilen veriler SPSS 22 Programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda Türk Tarih Mekteplerinde görev yapan katılımcıların örgütsel demokrasi algısının Azınlık Okullarında görev yapan katılımcılardan daha düşük olduğu görülmüştür. Türk Tarihi Mektepleri ile Azınlık Okullarında görev yapan eğitimcilerin örgütsel demokrasi algısı arasında Azınlık Okullarında görev yapanların lehine anlamlı fark görülmüştür. Bu bağlamda azınlık okullarında görev yapan eğitimcilerin daha yüksek düzeyde bir demokrasi algısına sahip oldukları gözlemlenmiştir.

In this study, the perceptions of organizational democracy of Turkish historical schools and minority schools with historical roots in Istanbul were compared. Population of the study: The study included 21 minority schools with the private school status, 16 of which belonged to the Armenian community, 4 of which belonged to the Greek community, and 1 of which belonged to the Jewish community, and 15 Turkish historical schools affiliated with the Ministry of National Education, which have been in service since the Republican Period, in Istanbul. The sample consisted of school administrators and teachers who were selected from these schools on a voluntary basis. A descriptive research model was used to compare the perceptions of organizational democracy of educators working in Turkish historical schools and minority schools. Employees of minority schools are mostly members of the community which the educational institution educates. The fact that minority schools have a long history like Turkish historical schools and they may have an institutionalized organizational culture in this context has been important for our study. The data were collected via the "Organizational Democracy Scale" developed and studied for validity and reliability by Geçkil & Tikici (2015). The data obtained through scale and questionnaire were analyzed using SPSS 22 Program. As a result of the study, the perceptions of organizational democracy of the participants working in Turkish historical schools were found to be lower than those of the participants working in minority schools. There was a significant difference between the perceptions of organizational democracy of educators working in Turkish historical schools and minority schools in favor of those working in minority schools. In this context, educators working in minority schools were observed to have higher levels of perception of democracy.