Eğitim, Covid-19 sürecinden en derin şekilde etkilenen kurumlardan birisi oldu. Pandemi öncesi genel itibariyle fiziksel mekana bağlı olan eğitimin, uzaktan ve online bir zemine taşınması kuşkusuz yeni tartışma zeminlerini de doğurmuştur. Eğiticiler/akademisyenler/öğretmenler yeni ve sınırsız bir alanda ders işlemek zorunda kaldı. Ancak sanal mekânın sınırsız ve kontrolsüz doğası kişisel verilerin farklı alanlarda kullanılması ve öğrencilerin görünürlük sorunlarına neden oldu. Evin ya da ortamın müsait olmaması, kameranın, mikrofonun olmaması ya da bozuk olduğu gibi farklı gerekçelerle öğrencilerin kameralarını açmamaları akademisyenlerin karşıdaki kişinin kim olduğunu bilememesinden kaynaklı olarak daha dar bir alanda dersi işlemesine neden olduğu görülmektedir. Bu durum derslerin yorum ve derinlikli analizden soyutlanarak sadece teknik ve teorik bilgilerin verilmesi ile sonuçlandığı araştırma bulgularına yansımaktadır.  Ayrıca sistemsel olarak öğretmen merkezli bir noktaya taşınan online eğitimin, öğrencinin derse aktif katılımını azaltırken fırsat eşitsizliğinin daha fazla görünür olmasına zemin hazırladığı akademisyenlerce sıklıkla vurgulanmıştır. Bu kapsamda üniversitelerdeki online derslerin daha dar bir alanda işlenmesine, verimliliğin azalmasına ve sürecin  akademisyenler tarafından teknik bir işe indirgendiği görülmektedir.  Söz konusu bu çalışma nitel olup veriler Bitlis Eren Üniversitesi’nde ders veren toplamda 20 akademisyen ile yapılan derinlemesine görüşmelere dayanmaktadır. Elde edilen veriler, literatür taraması ile desteklenerek sosyolojik bir zeminde tartışılmıştır. Bu yönüyle çalışma online eğitimde eğitici davranışları anlama noktasında yeni çalışmalara zemin hazırlamaktadır.

Education is one of the most affected institutions during the COVID-19. Education which generally was hinged on physical space before the pandemic causes new discussions inevitably when it was moved to virtual space. Educators/academicians/teachers have to teach their lessons in a new and unlimited area. However, the unbounded and unlimited nature of online education brought about the problem of the use of personal data in different fields and the invisibility of students during the lessons.  While students do not turn their camera on due to some reasons such as the inappropriate of home and environment, not having camera and microphone or being out of order the academicians can not be sure who is listening and watching them and it led the academicians to teach lessons in a more limited way. Our findings show that it also causes the lesson to be taught without developing comments and deep analysis. Furthermore, academicians frequently stressed that the online education system reduces the joining of the students to lessons and make more visible the inequality of opportunity while the system already is based on teacher-centred instruction. In this context, it is seen that the lessons are taught in a limited way, their efficiencies are decreasing and the academicians have reduced the lesson to a technical dimension. This study is based on a qualitative method and the samples are composed of 20 academicians who are lecturing at Bitlis Eren University. The data obtained is supported by literature search and discussed on a sociological basis. With that aspect, this study paves the way for new studies in terms of understanding behaviours in online education.