Çocuk eğitimi, İslam felsefesi açısından her zaman önemini ve popülerliğini korumuş bir konudur. İslam düşünürleri, çocukların hangi konularda eğitilmeleri gerektiği ve bu konuların neleri içereceği konusuna özel bir önem vermişlerdir. İslam düşüncesinde çocuk eğitiminin merkez noktası din eğitimidir. Bu, çoğu zaman Kur’ân eğitimi ile eş değer kabul edilmiştir. İslam düşünürlerinin çoğu, eğitim anlayışlarını Kur’ân eğitimi ekseninde şekillendirirken bazıları buna başka konuların da ilave edilebileceğini belirtmişlerdir. Din eğitiminin gerekliliği konusunda ortak bir paydada buluşabilen İslam düşünürlerinin eğitimin ilke ve yöntemleri konusunda farklı tarzları benimsedikleri de olmuştur. İslam düşüncesinde çocuk eğitiminin hangi yaşları kapsadığı çok net sınırlarla çizilmemiştir. Bununla birlikte eğitime başlama yaşı genellikle beş – yedi yaş civarı olup bitiş zamanı çocuğun buluğ çağına (ergenlik) girmesiyledir. Ergenlik çağına giren çocuk, İslam kültürü açısından yetişkin kabul edildiği için bundan sonraki eğitimine kendi tercihiyle ve yetenekleri doğrultusunda devam etmesi gerektiği fikri benimsenmiştir. İslam felsefesinin önemli temsilcileri olan Gazali ve İbn Haldun da çocuk eğitimi konusuna özel bir önem vermişlerdir. Bu çalışmada Gazali’nin ve İbn Haldun’un çocuklara hangi konuların ve içeriklerin, hangi ilke ve yöntemlerle öğretilmesi gerektiği konusundaki düşünceleri ele alınmıştır. Bulgular daha çok birinci el kaynakların içerik analizi tekniği ile elde edilmiş olup yorumlamalarda, karşılaştırma ve eleştirel bir bakış açısı kullanılmıştır.

Children's education has always maintained its importance and popularity in terms of Islamic philosophy. Islamic thinkers paid particular attention to what subjects children should be educated and what they would include. The central point of child education in Islamic thought is religious education. This is often considered equivalent to Quranic education. While most Islamic thinkers have shaped their understanding of education on the basis of the Qur'anic education, some have stated that other subjects may be added to it. Islamic thinkers, who could meet in a common ground on the necessity of religious education, also adopted different styles about the principles and methods of education. The age of child education in Islamic thought is not clearly defined. However, the age of commencement of education is usually around five to seven years of age and the end time is when the child enters puberty. Since the child, who is entering adolescence, is considered an adult in terms of Islamic culture, the idea that he should continue his education in accordance with his own preferences and abilities is adopted. Al-Ghazali and Ibn Khaldun, the important representatives of Islamic philosophy, also attached special importance to the issue of child education. In this study, the ideas of Ghazali and Ibn Khaldun about which subjects and contents should be taught to children and which principles and methods should be teach. The findings were mostly obtained through the content analysis technique of first-hand sources, and a comparative and critical perspective was used in the interpretations.