Araştırmalara göre dil öğretiminde dilin sadece biçimsel yönünün öğretilmesi ve anlamın, bağlamın göz ardı edilmesi, dil öğrenenlerin dil bilgisi kurallarını tanıyabilmesini sağlamaktadır. Ancak dil bilgisi ögelerini iletişim sırasında doğru kullanamamasına neden olmaktadır. Dil bilgisi kuralları her ne kadar dilin kullanımı ile ilgili bilgiler verse de o dili toplumsal bağlamda kullanabilmek için yeterli gelmemektedir. Diğer yandan, iletişim ağırlıklı dil öğretim yöntemleri kullanılsa da biçim ağırlıklı yöntemler tamamen önemini yitirmemiştir. Dil öğrenen kişinin kullanımdan hareketle daha sonra biçimsel kuralların farkına varması normal kabul edilmektedir. Dolaylı da olsa biçimin dil öğrenimindeki önemi kabul edilmektedir. Sonuç olarak, bir dilde doğru iletişim kurabilmek için dilin söylem ve kullanım boyutlarının öğrenilmesine ihtiyaç olduğu kadar dil bilgisi ögelerinin öğrenilmesine de ihtiyaç olduğu görülmektedir. Her dil, dil bilgisel ögelerinin yanı sıra işlevsel ve iletişimsel ögelerden oluşur. Türkçe eklemeli bir dildir ve eklenmeden kaynaklanan çeşitli ses olayları vardır. Bu özelliklerden dolayı hem dil bilgisi hem de kullanım boyutlarıyla Türkçe öğrenilmesi oldukça karmaşık bir hâl alabilmektedir. Bu zorluğu aşmak için Türkçenin yabancı dil olarak öğrenilmesi sürecinde gerekli olan bileşenlerin öncelikle düzeylere göre ortaya konulması gerekmektedir. Bu amaçla yapılan bu araştırmada alanyazın taramasından, Delphi tekniğinden ve Heuristik yaklaşımdan yararlanılmıştır. Alanyazın araştırması sonucunda Türkçe öğrenmek için; iletişimin gerçekleşeceği işlevler; dil bilgisi, sözcükler, deyimler ve atasözleri, yazım kuralları ve iletişim temaları olmak üzere alanlar belirlenmiştir. Bu alanlar temel alınarak oluşturulan alt başlıklarla düzeylere göre bir içerik haritası oluşturulmuştur.

According to the researches, teaching only the formal aspect of language in language teaching and ignoring the meaning, context provides language learners to recognize grammar rules. However, it cannot use grammar elements correctly during communication. Although grammar rules provide information about the use of language, it is not sufficient to use that language in a social context. On the other hand, although communication-based language teaching methods are used, form-weighted methods have not lost their importance. It is normal for a learner to become aware of formal rules after use. The importance of form in language learning is accepted, albeit indirectly. As a result, in order to communicate correctly in a language, it is necessary to learn the grammar elements as well as the discourse and usage dimensions of the language. Each language consists of grammatical elements as well as functional and communicative elements. Turkish is an additive language and there are various sound events that result from the addition. Because of these features, learning Turkish with both grammar and usage dimensions can be quite complicated. The components required to learn Turkish as a foreign language should be determined firstly according to the levels. In this research, literature review, Delphi technique and Heuristic approach were used. As a result of the research to learn Turkish; 7 areas were determined, including functions, grammar, words, dilemmas, idioms and proverbs, spelling rules and communication themes. A content map was created according to the levels with the titles created based on these fields.