Vesayet, Osmanlı İmparatorluğu’ndan Türkiye Cumhuriyeti yönetimine miras kalan ve halkın iradesini kısıtlayan bir kontrol ve yönetim sürecidir. Osmanlı’nın modernleşme çabaları, Türk toplumunda vesayet kavramını doğurmuş; Cumhuriyet ile birlikte halk egemenliğine dayalı bir rejim kurulmuş olsa da, dönemin elitist ideolojik bakış açısı halkı yönetimde yetersiz bularak vesayeti sürdürmeyi doğru bulmuştur. Bu durum, Cumhuriyet’in ilk yıllarında demokrasiyi kısıtlayan bir engel olarak kalmış ve zaman içerisinde iç ve dış koşullara bağlı olarak dönüşmüştür. Bu çalışma, Tek Parti Dönemi’ndeki vesayet anlayışının ve ideolojik dönüşümünün demokrasiye yansımalarını, dönemi içindeki farklı evreler üzerinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Araştırma, birincil ve ikincil kaynaklardan elde edilen verilerin analizine dayanmaktadır. Kaynak taraması yöntemiyle yapılan bu çalışmada, tarihsel analiz ve ideolojik çözümleme yöntemleri kullanılarak vesayet, bürokrasi ve ideoloji kavramları incelenmiştir. Çalışma, vesayet ve bürokrasinin demokrasinin geriye gitmesindeki etkilerini, bu kavramların Osmanlı İmparatorluğu’ndan Cumhuriyet’e miras kalan unsurlarını ve Tek Parti Dönemi’nde vesayet ve ideolojisinin demokrasiye nasıl yön verdiğini, dönemin siyasi koşulları bağlamında ele almayı hedeflemektedir. Bulgular, Tek Parti Dönemi’nde vesayetin ideolojik bir dönüşüm geçirdiğini ancak her koşulda varlığını sürdürdüğünü göstermektedir. Bu bağlamda, Cumhuriyet’in erken yıllarında demokratikleşme çabalarına rağmen, vesayetin ideolojik temellerinin devlet yapısını etkilemeye devam ettiği sonucuna varılmıştır.

Guardianship is a process of control and administration inherited from the Ottoman Empire to the Republic of Turkey that restricts the will of the people. The modernization efforts of the Ottoman Empire gave rise to the concept of tutelage in Turkish society; even though a regime based on popular sovereignty was established with the Republic, the elitist ideological perspective of the period found it right to maintain tutelage by deeming the people inadequate in governance. This situation remained as an obstacle restricting democracy in the early years of the Republic and transformed over time depending on internal and external conditions. This study aims to evaluate the reflections of the concept of tutelage and its ideological transformation on democracy in the One Party Period through different phases of the period. The research is based on the analysis of data obtained from primary and secondary sources. In this study, the concepts of tutelage, bureaucracy and ideology are analyzed by using historical analysis and ideological analysis methods. The study aims to examine the effects of tutelage and bureaucracy on the regression of democracy, the elements of these concepts inherited from the Ottoman Empire to the Republic, and how tutelage and ideology shaped democracy during the Single Party Period in the context of the political conditions of the period. The findings show that tutelage underwent an ideological transformation during the Single Party Era, but continued to exist under all circumstances. In this context, it is argued that the efforts for democratization in the early years of the Republic