Vergilendirme ve işsizlik arasındaki karmaşık etkileşim, ekonomik araştırmalarda önemli bir konu olmaya devam etmekte ve Türkiye bu çerçevede özellikle ilgi çekici bir vaka çalışması olarak ortaya çıkmaktadır. Bu kapsamlı çalışma, istihdam vergilerinin Türkiye'nin işgücü piyasası dinamikleri üzerindeki sonuçlarını titizlikle incelemekte ve bu bulguları daha geniş Avrupa bağlamlarıyla yan yana koymaktadır. Tarihsel veri analizi, güncel maliye politikası değişimlerine ilişkin incelemeler ve köklü akademik araştırmalardan elde edilen içgörülerin bir araya getirildiği bu çalışma, vergi takozlarının Türkiye'deki istihdam sonuçları üzerindeki gerçek dünya etkilerine ilişkin bütüncül bir anlayış sunmaktadır. Bulguların merkezinde, artan vergi dilimleri ile istihdam oranları arasındaki belirgin negatif korelasyon yer almaktadır. Bu dinamik özellikle düşük nitelikli işlerde çalışanları etkilemekte ve gençler, yaşlılar ve kadınlar gibi demografik gruplar daha fazla kırılganlık yaşamaktadır. Bir dizi iyi niyetli mali reforma rağmen, Türkiye'nin işsizlik rakamlarında arzu edilen düşüş görülmemiştir. Bu çalışma, ülkenin vergi tabanının genişletilmesi, işgücü üzerindeki mali baskıların hafifletilmesi ve artan oranlı kişisel gelir vergisi sisteminin eleştirel bir şekilde yeniden değerlendirilmesi gerektiğini ileri sürmektedir. Temel öneriler vergi dilimlerinin yeniden yapılandırılmasını, Asgari Geçim İndirimi'nin potansiyel olarak yeniden uygulanmasını ve daha adil bir mali ortamın sağlanmasına yönelik ilave politika tedbirlerini kapsamaktadır. Sonuç olarak, Türkiye vergilendirme ve istihdam stratejilerini uyumlaştırma konusunda önemli zorluklarla karşı karşıya olsa da bu araştırma, benimsenmesi halinde hem güçlü bir ekonomik ilerleme hem de toplumsal refahın artırılmasını vaat eden bir yol haritası sunmaktadır.

The complex interplay between taxation and unemployment remains a pivotal subject in economic research, with Turkey emerging as an especially compelling case study within this framework. This comprehensive study meticulously investigates the consequences of employment taxes on Turkey's labor market dynamics, juxtaposing these findings against broader European contexts. Leveraging a combination of historical data analysis, reviews of contemporary fiscal policy shifts, and insights from established academic research, this study offers a holistic understanding of the real-world implications of tax wedges on employment outcomes in Turkey. Central to the findings is a pronounced negative correlation between escalating tax wedges and employment rates. This dynamic particularly impacts low-skilled workers, with demographic groups such as the youth, the elderly, and women experiencing heightened vulnerabilities. Despite a series of well-intentioned fiscal reforms, Turkey's unemployment figures have not seen the desired decline. This study asserts the pressing need to broaden the country's tax base, alleviate financial strains on the labor force, and critically re-evaluate the progressive personal income tax system. Key recommendations encompass the restructuring of tax brackets, the potential reintroduction of the Minimum Living Allowance, and further policy measures ensuring a fairer fiscal landscape. In conclusion, while Turkey faces significant challenges in harmonizing its taxation and employment strategies, this research presents a roadmap that, if adopted, promises both robust economic progression and enhanced societal well-being.