ASEAN devletler arasında ortaya çıkan anlaşmazlıkları etkili bir şekilde ele almayı bölge barışı için öncelikli hedef olarak görmüş, güven ortamı yaratma çabası ve çatışmaları önlemek konusundaki gayreti de Soğuk Savaş dönemi boyunca en önemli fonksiyonu olmuştur. Soğuk Savaş sonrası dönemde ortaya çıkan etnik ve dini temelli çatışmaların zorlayıcı unsurları göz önüne alındığında yeni dönemde ortaya çıkan bölgesel ve uluslararası meydan okumalarla baş edebilmek adına, çatışma yönetimi bağlamında var olan yaklaşımların değişmesi gerektiği düşüncesi hâkim olmuştur. Bu doğrultuda örgüte temel amaçlarını gerçekleştirebilmesi adına daha yasal ve daha kurumsal bir çerçeve sunması beklenen ASEAN Charter 2008 yılında yürürlüğe girmiştir. ASEAN’ın Doğu Asya jeopolitik arenasındaki etkisi ve varlığı, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden sonra çarpıcı biçimde arttı. Bu, Hindiçin ülkelerinin üyeliğe dahil edilmesi ve diğer devletlerle kurumsal bağların kurulmasıyla gerçekleştirildi. Bu değişiklikler nedeniyle, ASEAN ülkeleri bölgesel düzeni etkileme konusunda daha fazla stratejik serbestliğe sahip oldular.  ASEAN’ın temel kurumsal ilkelerini ve hedeflerini anlamak, kurumsal ve stratejik uyumu bağlamında potansiyelini ve sınırlamalarını kavramak için önemlidir. Bazı değişiklikler olsa da ASEAN kurumsal bütünlüğünü ve tutarlılığını korumuştur. Bu makalenin temel amacı, bölgesel barış ve istikrarı sağlama hedefi ile kurulmuş olan ASEAN’ın çatışma yönetimi konusunda benimsediği prosedürleri ve yöntemleri Soğuk Savaş ve sonrası dönemde normatif ve kurumsal gücü bağlamında karşılaştırmalı olarak değerlendirmektir. Bunun yanı sıra başlıca güvenlik meseleleri ve ASEAN’ın Çin ve ABD gibi güçlü ülkelerle ilişkileri de makalede değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Maintaining peace in the ASEAN region is of utmost importance, and effective resolution of interstate problems is key to achieving this goal. While the focus during the Cold War was on fostering trust and preventing conflicts, the post-Cold War era has brought about new challenges, such as those stemming from ethnic and religious differences. These require a more sophisticated approach to conflict management that can address emerging regional and global issues. The adoption of the ASEAN Charter in 2008 has been a significant step in providing the association with a solid institutional and legal framework to achieve its primary objectives. The influence and presence of ASEAN in the East Asian geopolitical arena increased dramatically after the end of the Cold War. This was accomplished by including Indochina countries as members and establishing institutional ties with other states. Due to these changes, ASEAN nations now have more strategic flexibility to affect the larger Asian regional order. Comprehending the fundamental institutional principles and objectives of ASEAN is essential to grasp the potential and limitations of its institutional and strategic adaptations. Although there have been significant changes, ASEAN has preserved institutional integrity.  This article seeks to conduct an objective assessment of ASEAN’s ability to uphold regional peace and stability during and after the Cold War era, through its institutional and normative power. Moreover major security challenges and relations of ASEAN with powerful nations such as China and the US will also be discussed.