Planlama, belirli hedefler doğrultusunda geleceği şekillendiren karar alma sürecidir. Bu sürecin bütünsel ve doğru şekilde işleyebilmesi için planlamayla ilgili kurumların görevlerinin net bir şekilde tanımlanması, kurumsal yetki ve hizmet sınırlarının görevi sürdürecek nitelikte doğru belirlenmesi ve planlama mevzuatının işlerliği sürdürecek düzeyde belirlenmiş olması gerekmektedir. Ancak Türkiye’de mekânsal planlamayı yönlendiren 3194 sayılı İmar Kanunu ve Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği’nin dışında, her ölçekteki plan yapım ve onay aşamalarına dâhil olan kurumlar ve mevzuatları, tanımlanan ideal sürecin tamamlanmasını geciktirmektedir. Çünkü planlama hiyerarşisinde yer alan planların kurumsal yetki açısından belirsizliklerinin yanı sıra ilgili mevzuatta tanımlı bazı planların ise kim tarafından yapılacağı, onaylanacağı ve yapılmasında zorunluluk olup olmadığı belirsizdir. Ayrıca, Türkiye’de üst ölçekli planlar ile alt ölçekli planlar arasında ilişki kurulamaması uzun vadede bütüncül yaklaşımla ele alınması gereken sosyal, ekonomik ve ekolojik politikaları ve planlama kararlarını etkisiz hale getirmektedir. Bu çalışma, Türkiye’de mevzuatta belirlenmiş yetkili kurumları ve kurumların görev alanlarını, planlama hiyerarşisi kapsamında yer alan planları ve mevzuatta adı geçmekle birlikte henüz uygulanmamış ve kim tarafından yapılacağı belli olmayan planları inceleyerek mevcut haliyle Türkiye’de planlama kademelenmesindeki sorun alanlarını ortaya koyacak ve ideal planlama süreci için önerilerde bulunmaktadır. Bu nedenle çalışma öncelikli olarak Türkiye'deki planlama hiyerarşisinin sorunlarından yola çıkarak mevcut hiyerarşinin iyileştirilmesi için eksiklikleri tespit etmeyi ve gereksinimleri belirlemeyi amaçlamaktadır.

Planning is the decision-making process that shapes the future in accordance with specific objectives. In order for this process to function holistically; duties of institutions, the institutional authority and service limits should be distinctly defined and determined correctly to maintain the task, and the planning legislation should be determined at a level to maintain its functionality. However, institutions and regulations in the planning, especially the Zoning Law No. 3194 and the Spatial Plans Construction Regulation which direct the planning in Turkey, retard completion of the ideal process. In addition, the inability to establish a relationship between upper-scale plans and lower-scale plans in Turkey deactivates social, economic and ecological policies and planning decisions that should be addressed with a holistic approach in the long term. This study will reveal the problem areas in planning stratification in Turkey in its current form by examining the authorized institutions determined in the legislation in Turkey and their duties, the plans within the scope of the planning hierarchy, and the plans that have not been implemented yet and whose execution is not known by whom, although they are mentioned in the legislation. For this reason, the study primarily aims to identify the deficiencies and determine the requirements for the improvement of the existing hierarchy based on the problems of the planning hierarchy in Turkey.