Makale, 2016 yılında Filipinler Cumhurbaşkanı seçilen Rodrigo Duterte’nin dış politikasının temel eğilimlerini incelemektedir. Duterte’nin büyük güçler arasında inşa etmeye çalıştığı denge politikalarının içeriği ve yöntemi makalenin temel sorunsalını oluşturmaktadır. Bu çerçevede Filipinler’in Duterte döneminde geleneksel müttefiki ABD ile yükselen bir güç olan Çin arasında nasıl bir denge politikası izlediği analiz edilmektedir. Duterte yönetiminin söz konusu denge politikaları kapsamında karşı karşıya geldiği zorluklardan bahsedilmiştir. Duterte’nin uygulamaya çalıştığı denge politikasının merkezi konusunun Filipinler’in ulusal çıkarlarını sağlanması olduğu makalede özellikle vurgulanan hususlardandır. Duterte’nin Güney Çin Denizi sorunu çerçevesindeki politik tutumu ile Çin ile ilişkilerini ekonomik işbirliği söylemi temelinde oluşturma stratejisi ilişkilendirilmiştir. Duterte güncel uluslararası sistemdeki ekonomik ve askeri dönüşümleri iyi okuyan bir dış politika perspektifine sahiptir. Trump yönetimdeki ABD ile ihtiyatlı ve karşılıklı çıkarlara dayalı ilişkileri devam ettirmekte, fakat bunun yanında dev komşusu Çin ile ekonomik ve stratejik işbirliğini giderek derinleştirmektedir. Diğer taraftan ise Filipinler’in güvenlik kaygılarının geleneksel müttefiki ABD tarafından tam anlamıyla benimsenmediği ve ABD’nin bu tutumunun Duterte’yi dış politikada alternatif ilişkiler inşa etme arayışına yönelttiğinin üzerinde durulmuştur. Dolayısıyla, Çin ile ilişkilerde sadece ekonomik işbirliğinin değil, aynı biçimde güvenlik sorunsalının da ön plana çıktığını söylemek mümkündür. Filipin lideri Asya - Pasifik bölgesinde var olan çetrefilli jeopolitik denklemde çok boyutlu bir dış politika izlemektedir. Filipinler’in güneyinde oluşan güvenlik tehdidi çerçevesinde Rusya ile ilişkileri de öncelemektedir. Özellikle ülke içerisinde şiddete başvuran aşırılıkçı ve ayrılıkçı gruplarla mücadele kapsamında Rusya ile askeri-teknolojik alandaki işbirliği önem kazanmaktadır.

The article examines the main trends of the foreign policy of Rodrigo Duterte, who was elected President of the Philippines in 2016. The main problematic of the article is the content and method of balance policies that Duterte tries to build among the great powers. In this context, the balance policy between the US, traditional ally of the Philippines, and China, the rising power, during the Duterte period is analyzed. The difficulties faced by the Duterte administration within the scope of these balance policies were analyzed. The article emphasizes that the main subject of the balance policy that Duterte tries to implement is the national interests of the Philippines. Duterte's political attitude within the framework of the South China Sea problem has been associated with the discourse of economic cooperation used in its relations with China. Duterte has a foreign policy perspective that reads economic and military transformations in the current international system successfully. It maintains prudent and mutually beneficial relations with the US under the Trump, but also deepens economic and strategic cooperation with its giant neighbor China. On the other hand, it is emphasized that the security concerns of the Philippines are not fully adopted by the traditional ally of the USA and that this attitude of the USA leads Duterte to seek alternative relations in foreign policy. Therefore, it is possible to say that not only economic cooperation but also the security problem has come to the fore in relations with China. The Philippines leader follows a multi-dimensional foreign policy in the complicated geopolitical balance in the Asia-Pacific region. The Philippines also prioritizes its relations with Russia because of the security threat to its south. Cooperation with Russia in the military-technological field is gaining importance, especially in the context of combating extremist and separatist groups who resort to violence within the country.