Yerel kamusal mal ve hizmetlerin hangi yönetim düzeyi tarafından ve ne miktarda sunulması gerektiği tartışması, yerel yönetimler maliyesinin önemli kuramsal konularından biri olmuştur. Kaynak tahsisinde etkinliğin sağlanması konusunda yerel yönetimlerin önemli bir görevi olduğunu açıklayan hipotezlerin başında Tiebut modeli gelmektedir. Tiebout modeli, tüketici-seçmenlerin hareketli olduğu ve tam bilgiye sahip olduğu ön varsayımından hareketle, bu bireylerin yerel kamusal mal ve hizmetler konusunda tüketim kalıplarını en iyi yansıtan topluluklara taşınacaklarını ve bu taşınma eyleminin her topluluk optimal büyüklüğe ulaşana kadar gerçekleşeceğini öne sürmektedir. Böylece model, yerel hizmetlerin özel piyasa benzeri bir mekanizmayla etkin kaynak tahsisini sağlayacağı sonucuna varmaktadır. Tiebout modeli, yerel mali değişkenlerin mekansal tercihlere etkisi, bireylerin kamusal hizmet tercihleri, iç göç motifi, konut fiyatları ve verginin kapitalizasyonu gibi birçok farklı konunun ampirik olarak ölçülmesine kaynaklık etmektedir. Bu çalışmanın da amacı, yerel mali değişkenler ile yerleşim yeri tercihleri arasındaki ilişkiyi Tiebout modeli çerçevesinde test etmektir. Bu nedenle çalışma, Türkiye’de 81 il düzeyinde 2008-2017 dönemi için panel veri tekniklerinden faydalanarak yerel mali, iktisadi ve sosyal değişkenlerin mekânsal tercihe (net göç hızına) olan etkilerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Analizde net göç hızının, kişi başı yerel vergi geliri, kişi başı yerel harcama ve suç oranı ile negatif, kişi başı yerel GSYH ile pozitif bir ilişkiye sahip olduğu tespit edilmiş ve yerel vergi gelirleri açısından Tiebout modelini doğrulayan bir sonuç elde edilmiştir.

The discussion of by which government level and how much local public goods and services should be provided has been one of the important theoretical issues of local government finance. The Tiebut model takes the lead among the hypotheses that explain that local governments have an important role in ensuring efficiency in resource allocation. Based on the assumption that consumer-voters have mobility and full knowledge, the Tiebout model suggests that these individuals would move to the communities that reflect the patterns of consumption on local public goods and services in the best way, and that this moving action would take place until each community reaches optimal size. The model, thus, concludes that local services will ensure efficiency of resource allocation through a private market-like mechanism. The Tiebout model has been led to empirical measurement of many different issues, such as the impact of local fiscal variables on spatial preferences, the public service preferences of individuals, the internal migration motif, the housing prices, and the tax capitalization. The aim of this study is also to test the relationship between local fiscal variables and settlement preferences within the framework of the Tiebout model. Therefore, this study aims to analyze the effects of local fiscal, economic and social variables on spatial choice (net migration rate), using panel data techniques for the 2008-2017 period in 81 provinces of Turkey. In the analysis, it was found that net migration rate has a negative relationship with per capita local tax revenue, per capita local expenditure and crime rate, while a positive relationship with local GDP per capita. And this result corroborates the Tiebout model in terms of local tax revenues.