Uluslararası ilişkilerde güç, yalnızca askeri ve ekonomik kapasiteye dayalı değil, aynı zamanda kültürel ve diplomatik etkiyi de içeren çok boyutlu bir kavramdır. Joseph S. Nye’nin yumuşak güç yaklaşımı, cazibe, ikna ve değerler yoluyla etkileme kapasitesine vurgu yapar. Bu bağlamda kültür politikaları, devletlerin uluslararası alandaki imaj ve meşruiyetlerini pekiştiren stratejik araçlar haline gelmiştir. Türkiye örneğinde, tarihsel ve kültürel mirasın zenginliği, yumuşak gücün temel kaynağını oluşturmaktadır. 2002 sonrasında kültür politikaları, dış politika vizyonuyla uyumlu biçimde kurumsallaşarak daha görünür hale gelmiştir. Osmanlı ve Selçuklu mirasının restorasyonu, azınlıklara yönelik açılımlar, İslam medeniyetinin tanıtımı, Türk dünyasıyla ilişkilerin güçlendirilmesi ve popüler kültür ürünlerinin küresel yayılımı bu stratejinin temel unsurlarıdır. TİKA, YTB burs programları, diziler ve sinema sektörü gibi araçlar Türkiye’nin yumuşak gücünü pekiştirmektedir. Bu makale, Nye’nin teorik çerçevesinden hareketle resmi belgeler ve akademik çalışmalar ışığında 2002–2024 döneminde Türkiye’nin kültür politikalarının yumuşak güç kapasitesine etkisini analiz etmektedir.
In international relations, power is not confined to military and economic capacity; it is a multidimensional concept that also encompasses cultural and diplomatic influence. Joseph S. Nye’s concept of soft power highlights the ability to influence through attraction, persuasion, and values. Within this framework, cultural policies have become strategic tools for reinforcing states’ image and legitimacy in the international arena. In Turkey’s case, its rich historical and cultural heritage constitutes a fundamental source of soft power. Since 2002, cultural policies have become more visible and institutionalized in line with the country’s foreign policy vision. The restoration of Ottoman and Seljuk heritage, initiatives toward minorities, the promotion of Islamic civilization, the strengthening of ties with the Turkic world, and the global dissemination of popular culture products represent the main pillars of this strategy. Instruments such as TİKA, YTB scholarship programs, television series, and the film industry further enhance Turkey’s cultural influence and international visibility. These initiatives not only consolidate Turkey’s soft power in its immediate neighborhood but also expand its reach to Europe, the Middle East, and Asia through cultural diplomacy and public engagement. This article analyzes the impact of Turkey’s cultural policies on its soft power capacity during the 2002–2024 period, drawing upon Nye’s theoretical framework and supported by official documents and academic studies.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
