Modern zamanların önemli bir propaganda unsuru olan sanattan Fransız ihtilalinden sonra etkin bir şekilde faydalanılmaya başlanmıştır. Rusya, İtalya, Almanya gibi birçok Avrupa ülkesi sanatın soyut kavramları görünür kılması gücünden faydalanmışlar, devlet ideolojisini benimsetmede propaganda aracı olarak kullanmışlardır. 1923 yılında kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti de yeni rejimin ideolojisini halka anlatmak için sanattan faydalanma yoluna gitmiştir. Resim ve heykel sanatları, özellikle modernleşme ve ulus devlet inşa sürecinde önemli birer araç haline gelmiştir. Sanatın bireysel bir ifade biçimi olmanın ötesinde, toplumun Cumhuriyet değerleri etrafında şekillendirilmesindeki işlevi üzerinde durulmuştur. Cumhuriyet, Batılılaşma hedefiyle sanat politikalarını yönlendirmiş; sanatçılardan hem Batı’nın estetik anlayışlarını benimsemeleri hem de yerel ve ulusal temalara yönelmelerini hedeflemiştir. Bu bağlamda Atatürk, ulusallık, tarihsel olaylar ve kahramanlık temaları sanatsal çalışmaların merkezine yerleşmiştir. İbrahim Çallı, Nazmi Ziya Güran ve Mehmet Rûhi Arel gibi ressamlar, milli mücadelenin lideri, cumhuriyetin kurucusu olan Atatürk’ü anlatmaya yönelik çalışmalar yapmışlardır. Öte yandan Ali Sami Yetik, Ali Çelebi gibi ressamlar ise çalışmalarında milli mücadele ve milli mücadelede kadının rolünü konu edinmişlerdir. Yine heykel sanatında da cumhuriyeti, milli mücadeleyi ve Atatürk’ü konu edinen çalışmalar yapılmıştır. Söz gelimi Heinrich Krippel’in, Pietro Canonica’nın Atatürk anıtları buna örnek gösterilebilir. Bu resim ve heykellerde hem cumhuriyetin Kurucusu Atatürk’e hem de Anadolu insanına yer verilerek “cumhuriyet” ideolojisi vurgulanmıştır.

Bu çalışmada Cumhuriyetin ilk yıllarında yapılan resim ve heykellerden birkaç örnek verilmek suretiyle yeni devlet ideolojisinin anlatılmasında sanatın önemi ifade edilmeye çalışılmıştır.

Art, a significant element of modern propaganda, began to be actively utilized after the French Revolution. Many European countries, such as Russia, Italy, and Germany, benefited from art's power to make abstract concepts visible, using it as a propaganda tool to instill state ideology. The Republic of Turkey, founded in 1923, also turned to art to convey the ideology of the new regime to the public. Painting and sculpture, in particular, became important tools in the modernization and nation-state building process. The function of art in shaping society around Republican values, beyond being an individual form of expression, was emphasized. The Republic directed art policies with the goal of Westernization, aiming for artists to both adopt Western aesthetic understandings and focus on local and national themes. In this context, Atatürk, nationalism, historical events, and heroism became central themes in artistic works. Painters such as İbrahim Çallı, Nazmi Ziya Güran, and Mehmet Rûhi Arel created works to depict Atatürk, the leader of the national struggle and the founder of the republic. On the other hand, painters such as Ali Sami Yetik and Ali Çelebi focused on the national struggle and the role of women in the national struggle in their works. Again, in sculpture, works were created that dealt with the republic, the national struggle, and Atatürk. For example, Heinrich Krippel's and Pietro Canonica's Atatürk monuments can be shown as examples of this. In these paintings and sculptures, the "republican" ideology was emphasized by including both Atatürk, the founder of the republic, and the people of Anatolia. In this study, the importance of art in conveying the new state ideology is expressed by giving a few examples of the paintings and sculptures made in the early years of the Republic.