Osmanlı İmparatorluğu’nun emperyal bir güç olarak şekillenmesinde, uzak veya yakın taşra bölgelerinde kurulan, zayıf veya güçlü mutabakatlar, belirleyici role sahiptirler. Çok çeşitliliği bünyesinde barındıran imparatorluğun taşra ile, taşranın da imparatorlukla kurduğu bağlantılar ve bunlarla iç içe geçen çok katmanlı gelişmeler, toplumsal uyum ve huzursuzluk biçimlerine ışık tutmaktadır. Bu çalışmada, Osmanlı kimliği inşa edilirken toplumsal huzursuzlukların ve mücadele alanlarının doğasını belirleyen temel eğilimler, Kudüs bağlamında irdelenmiştir. Osmanlı’nın kurumsal ve yönetsel yapısının tarihsel perspektifte süreklilik ve değişim   unsurları ele alınmıştır. Çalışmada öncelikle on dokuzuncu yüzyıla kadar Kudüs’te Osmanlı yönetim sisteminin temel unsurları ile ortaya çıkan huzursuzlukların ve toplumsal mücadelelerin nedenleri ve sonuçları tartışılmıştır. Bununla birlikte imparatorlukta dönüştürücü ve etkileşimci sonuçlara yol açan on dokuzuncu yüzyılın modernleşme hamlelerinin Kudüs’e yansıması ve toplumsal huzursuzluk kalıpları incelenmiştir. On dokuzuncu yüzyılda Kudüs’ün tarihsel ve simgesel yapısı itibariyle yönetimi, ekonomisi ve sosyolojisinde köklü değişimlerin hayata geçirilmesinin arkasında yatan nedenler mikro ve makro çerçevede ele alınmıştır. Kudüs’te ortaya çıkan toplumsal huzursuzluk kalıplarının özgün yönleri ve nasıl şekillendiği ortaya konulmuştur. Bu bağlamda imparatorlukta merkezi iktidarın, taşra yönetiminin ve toplumun karşılıklı etkileşiminin bazı aktörler için fırsatlar sunan bazıları için kayıpları ortaya çıkaran dinamik bir süreç olduğu iddia edilmektedir. Kudüs’ün modernleşme projelerinin ve yönetimsel düzenlemelerin çok katmanlı toplumsal yapıya nasıl yansıdığı, önceki dönemlerden farklı olarak toplumda hoşnutsuzlukları, mücadeleleri ve isyanları nasıl tetiklediği vurgulanmıştır.

In the shaping of the Ottoman Empire as an imperial power, weak or strong agreements established in distant or nearby provinces played a decisive role. The connections between the empire and the provinces with the empire in the organization of multidiversity, and the multi-layered developments that are intertwined with them, shed light on forms of social cohesion and unrest. In this study, the basic tendencies that determined the nature of social unrest and areas of struggle while constructing the Ottoman identity were examined in the context of Jerusalem. In the first part of the study, the causes and consequences of the unrest and social struggles that emerged with the basic elements of the Ottoman system in Jerusalem until the nineteenth century were discussed. In the second part, the reflection of the modernization moves of the nineteenth century, which led to transformative and interactionist results in the empire, and the patterns of social unrest in Jerusalem are examined. In the nineteenth century, the reasons behind the implementation of radical changes in the administration, economy and sociology of Jerusalem in terms of its historical and symbolic structure are discussed in a micro and macro framework. The unique aspects of the patterns of social unrest that emerged in Jerusalem and how they were shaped were revealed. In this context, it is claimed that the interaction of central power, provincial administration and society in the empire is a dynamic process that offers opportunities for some actors and reveals losses for others. It was emphasized how the modernization projects and administrative arrangements of Jerusalem were reflected in the multi-layered social structure, and how they triggered discontents, struggles and rebellions in the society, unlike previous periods.