Kamu yönetiminin normatif temelleri ile araçsal rasyonalite arasındaki tarihsel gerilim, Dwight Waldo’nun değer odaklı eleştirileri ışığında yeniden tartışılmayı gerektirmektedir. Bu çalışma, Waldo’nun kamu yönetiminde normatif değerleri merkeze alan eleştirel yaklaşımını, çağdaş bürokratik uygulamalardaki yansımaları üzerinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Waldo’nun kamu yönetimini yalnızca teknik bir faaliyet değil, aynı zamanda etik ve siyasal bir sorumluluk alanı olarak tanımlaması; günümüzde yaygınlaşan performans ve ölçülebilirlik odaklı yönetim pratikleriyle belirgin bir çelişki içerisindedir.Bu çerçevede çalışmada, değer-yönelimli yönetim anlayışının neden kurumsallaşmakta zorlandığı; kurumsal kültür, siyasal müdahaleye açıklık, araçsal aklın hâkimiyeti ve etik kapasite eksikliği gibi faktörler üzerinden analiz edilmiştir. Literatürdeki güncel kuramsal katkılar ışığında, Waldo’nun önerdiği etik kamu yöneticisi modeli ile çağdaş bürokratik işleyiş arasındaki yapısal uyumsuzluk ortaya konulmuştur. Özellikle dijitalleşme ve yapay zekâ destekli karar sistemlerinin artan etkisi, yöneticinin etik muhakeme ve toplumsal sorumluluk rollerini belirsizleştirmekte; böylece kamu hizmetinin normatif niteliği zayıflamaktadır.Waldo’nun savunduğu değer-temelli yönetsel yaklaşım, yalnızca teorik bir müdahale değil, aynı zamanda yönetsel reformlar için stratejik bir çerçeve olarak değerlendirilmektedir. Bu doğrultuda çalışma, kamu hizmetinin yalnızca verimlilik temelinde değil; kamu yararı, etik duyarlılık ve demokratik sorumluluk esasları çerçevesinde yeniden inşa edilmesi gerektiğine dikkat çekmektedir.

The tension between the normative foundations of public administration and instrumental rationality, Dwight Waldo’s value-oriented criticisms require re-discussion. This study provides an evaluation of Dwight Waldo’s critical approach centered on normative values ​​in public administration, through wages in contemporary bureaucratic practices. Waldo’s definitions of management as not only a technical but also an ethical and political area of ​​responsibility are in serious disarray with the current performance and measurability-oriented public administration understanding. In the study, the reason why the value-oriented management approach cannot be institutionalized in bureaucratic structures has characteristics such as institutional culture, political intervention, instrumental rationality and lack of merit. Court of Accounts reports, Ethics Board decisions and current practices in Türkiye show that Waldo’s recommended ethical public administrator model encounters systemic resistance. The rise of personal decision results of digitalization and artificial intelligence makes ethical responsibilities even more visible. The individual managerial approach advocated by Waldo should be evaluated not only theoretically but also as the main part of managed reforms. In this context, the study does not draw attention to the reconstruction and expansion of public services based on public consumption and fiscal responsibility, not just efficiency.