Bu çalışmanın temel amacı Türk kamu diplomasisi kurumlarından birisi olan Yunus Emre Enstitüsü’nün (YEE) Sahra-altı Afrika algısının ortaya konulmasıdır. Çalışmada kurumun Sahra-altı Afrika’da nasıl bir algı inşa süreci yürüttüğü incelenmiştir. Çalışmanın teorik çerçevesini İnşacı teori ve İmaj teorisi oluşturmaktadır. Kurumun Afrika algısı, teorik çerçeveden hareketle kimlik, imaj ve çıkar unsurları kapsamında analiz edilmiştir. YEE’nin benlik algısı; devlet kimliği, ulusal öz-imaj ve ulusal çıkar algıları çerçevesinde incelenmiştir. Afrika’ya yönelik algı ise tarihî, yaşayan ve potansiyel algı dâhilinde ele alınmıştır. YEE, yumuşak güç kimliği ile paralel olarak Türkiye’nin tanıtılmasına ve olumlu algı oluşturulmasına yönelik faaliyetler yürütmektedir. YEE, Afrika’da Türkiye’nin imajını devlet kimliği ve ulusal öz-imaj unsurları kapsamında inşa etmektedir. Muhafazakâr kimlikle paralel olarak Osmanlı geçmişini hatırlama, hatırlatma ve canlı tutmaya yönelik faaliyetler yürütülmektedir. “Yardımsever”, “arabulucu” ve “adil” ülke rolleri ile Türkiye’nin ulusal öz-imajı inşa edilmektedir. YEE’nin inşa ettiği benlik anlatısı, siyasi ve ekonomik çıkar ekseninde tarihî ve mevcut bağları kuvvetlendirmeye yöneliktir. Dış politikaya ve ticari ilişkilere destek, FETÖ ile mücadele bu kapsamdaki yaklaşımlardır. Afrika’ya yönelik ise tarihî olarak sömürgecilik eksenli, mevcut itibariyle yeraltı kaynakları, genç nüfus, çok kültürlülük, insan hakları ihlalleri, yoksulluk eksenli bir algı söz konusudur. Afrika’nın potansiyeline yönelik algının zayıf olduğu görülmektedir. Çalışmanın ulaştığı temel sonuç, YEE, Türkiye’nin Afrika politikasında yalnızca kültürel diplomasi faaliyeti yürütmemekte aynı zamanda kimlik, imaj ve çıkar kapsamında benlik inşası gerçekleştirmektedir. Ancak diğer ülkelerin kültürel diplomasi kurumları ile kıyaslandığında YEE’nin özellikle personel sayısı ve bütçe hususunda sınırlılıkları olduğu görülmektedir.

The main purpose of this study is to reveal the perception of Yunus Emre Enstitüsü (YEE) one of the Turkish public diplomacy institutions on sub-Saharan Africa. The study examines how the organization carries out a perception building process in Sub-Saharan Africa. Constructivist theory and Image theory constitute the theoretical framework of the study. Based on the theoretical framework the institution’s perception of Africa is analyzed in terms of identity, image and interest. The self-perception of YEE was analyzed within the framework of state identity, national self-image and national interest perceptions. The perception of Africa is analyzed in terms of historical, present and potential perceptions. In parallel with its soft power identity, YEE carries out activities to promote Turkey and create positive perceptions. YEE constructs Turkey’s image in Africa in the context of state identity and national self-image. In parallel with the conservative identity, activities are carried out to remember, remind and keep alive the Ottoman past. Turkey’s national self-image is constructed through the roles of “benevolent”, “mediator” and “fair” country. The narrative of self-constructed by YEE is oriented towards strengthening historical and existing ties on the axis of political and economic interests. Support for foreign policy and trade relations and the fight against FETÖ are approaches in this context. The perception of Africa is historically based on colonialism and currently based on underground resources, young population, multiculturalism, human rights violations and poverty. It is seen that the perception of Africa’s potential is weak. The main conclusion of the study is that YEE does not only carry out cultural diplomacy activities in Turkey’s Africa policy, but also performs self-construction within the scope of identity, image and interest. However when compared to the cultural diplomacy institutions of other countries, it is seen that YEE has limitations especially in terms of the number of staff and budget.