Cumhuriyet’in kuruluşundan bu yana Türk siyasi hayatında süregelen siyasal, sosyal ve ekonomik anlayışları, bakış açılarını ve paradigmaları çoğu yönüyle değiştiren Turgut Özal, yaklaşık olarak on yıl boyunca iktidar kalmasıyla ülkenin dış politikasının şekillenmesinde de önemli bir rol oynamıştır. Dış politikada yaptığı yeni açılımlar, anlayışlar ve stratejilerle ülkenin uluslararası politikadaki kimliğini de belirli anlamda yeniden tanımlanmıştır. Türkiye'nin Orta Doğu'daki bölgesel rolüne ilişkin algı ve projeksiyonlar da bu değişimler arasındadır. Gerçekten de bu değişim Cumhuriyet’in kuruluşundan beri süregelen bir anlayışın değişimiydi. Bu alandaki etkili rolüne rağmen bu makale Özal'ın Ortadoğu’daki kritik gelişmelere yönelik dış politika kararlarının Türkiye’deki iç politikaya yansımalarının hangi boyutlarda gerçekleştiğine odaklanmaktadır. Diğer bir ifadeyle Ortadoğu'daki kritik gelişmelere verilen dış politika kararlarının sonuçları üzerinden Türk siyasal hayatındaki değişimleri Özal’ın etkileri bakımından ele almaktadır. Bu minvalde, 1983-1993 arasını kapsayan dönemdeki Arap-İsrail çatışması, İran-Irak Savaşı ve Körfez Savaşı, Özal’ın dış politika kararlarının incelendiği kritik gelişmeler olarak belirlenmiştir. Nitel analiz yöntemleriyle ve ikincil kaynaklarla hazırlanan makalede Özal’ın Ortadoğu politikalarının Türkiye’nin iç siyasetinde hem aktörler hem yapısal düzen hem de devlet geleneği bakımından sonuçlar doğurduğu ileri sürülmüştür. Temel iddiası Ortadoğu’ya ilişkin dış politika kararlarının Türk siyasal hayatında Cumhuriyet’ten beri yerleşik hale gelen dış politikadaki aktör-yapı ilişkisini değiştirdiği üzerine yoğunlaşırken, bu iddiayı ilgili dönemdeki kritik gelişmelere referansla temellendirmektedir. 

Turgut Özal, who significantly altered political, social, and economic understandings, perspectives, and paradigms that had persisted in Turkish political life since the establishment of the Republic, also played a crucial role in shaping the country's foreign policy during his approximately ten years in power. Through the new initiatives, perspectives, and strategies in foreign policy, the country's international political identity has been redefined to a certain extent. The perception and projections of the Turkish regional role in the Middle East was among the those. Indeed, he reshaped the pre-existing foreign policy since the Republic's establishment. Despite his influential role in this area, present article centers its focus on the reflections of the Özal’s foreign policy on domestic politics. It discusses the changes in Turkish political life through the outcomes of foreign policy decisions regarding critical developments in the Middle East. In this context, the article focuses on significant events during the period from 1983 to 1993, including the Arab-Israeli conflict, the Iran-Iraq War, and the Gulf War, in order to examine Özal's foreign policy decisions. The article, which has been prepared by qualitative analysis and secondary sources posits that Özal's foreign policy decisions led to several consequences for Türkiye's domestic politics not only in terms of actors and structural arrangement but also in terms of the state tradition. It endeavors to substantiate this claim through an analysis of the outcomes resulting from foreign policy responses to critical developments in the Middle East.