İnsanlık tarihi kadar eski bir kavram olan terörizm, uluslararası sistemde yer alan devletler için önemli bir tehdit durumundadır. Bu yüzden devletler terörle mücadele etmek için politikalar üretmektedir. Devletler terörle mücadelede küresel işbirliğinin başarı getireceğini bilmelerine rağmen küresel işbirliği tam anlamıyla sağlanamadığından devletler münferit olarak terörle mücadele etmektedirler. Uzun yıllardır PKK terör örgütü ile mücadele eden Türkiye de münferit olarak terörle mücadele etmektedir.Bu çalışma Türkiye’nin 15 Temmuz darbe girişimi öncesi ve sonrasındaki PKK terörü ile mücadele politikalarını karşılaştırmalı bir bakış açısı ile incelenmiştir. Çalışmada 15 Temmuz sonrası Türkiye’nin PKK terör örgütü ile mücadelesinde başarılı sonuçlar elde etmesinin nedenleri 15 Temmuz öncesindeki terörle mücadele politikaları ile ilgili uygulamalar karşılaştırılarak ele alınmıştır. Türkiye’nin terörle mücadelesinde örnek olay olarak PKK incelenmiştir. Çalışma dört bölümden oluşmuştur. Birinci bölümde sert güç, yumuşak güç ve akıllı güç kavramları, ikinci bölümde Türkiye’nin 15 Temmuz öncesi PKK terör örgütü ile mücadele politikası, üçüncü bölümde 15 Temmuz sonrası PKK terör örgütü ile mücadele politikası, dördüncü bölümde ise terörle mücadelede Türkiye’nin yeni güvenlik konsepti incelenmiştir. Çalışmada Türkiye’nin PKK terör örgütü ile mücadelede hem sert gücü hem de yumuşak gücü beraber kullandığı, kısaca akıllı güce yönelik bir politika izlediği ancak özellikle 15 Temmuz sonrasında Türkiye’de istihbaratın, teknolojik gelişmelerin, yerli ve milli savunma sanayisinin gelişmesinin PKK terör örgütü ile mücadelede başarıya götürdüğü ve akıllı gücü terk ederek yeniden sert güce döndüğü sonucuna ulaşılmıştır.

A concept as old as the history of mankind, terrorism is a significant threat to the states in the international system. Thus, states are developing policies to combat terrorism. Although states know that global cooperation in the fight against terrorism will bring success, they have been fighting terrorism individually, since global cooperation cannot be fully achieved. Türkiye has also been individually fighting the PKK terrorist organization for many years. The study analyses the PKK as a case study in Türkiye's fight against terrorism, and consists of four chapters. The first chapter analyses the concepts of hard power, soft power and smart power; the second chapter on Türkiye's policies of the fight against the PKK terrorist organization before July 15 and the third chapter dwells upon these policies after July 15, and finally, the fourth chapter scrutinizes the new security concept that Türkiye has adopted in combatting terrorism. It can be understood as a result of the study that Türkiye had used both hard and soft power, or briefly applied the policy of smart power, in the fight against the PKK terrorist organization, however, it has returned to hard power and has left the application of smart power especially after July 15 in the fight against the PKK terrorist organization since intelligence, technological advancements and the development in domestic and national defence industry have resulted in success in the fight against the PKK.