Döngüsel ekonomi (DE) modeli, ekonomi ve çevre arasında cereyan eden yapısal uyumsuzluk sebebi ile giderek istikrarsızlaşan lineer ekonomik modele karşı bir çare olarak ortaya çıkmıştır. Ancak küresel aktörler lineer ekonomik modelden döngüsel ekonomik modele tam anlamıyla kurumsal bir değişim gerçekleştirememişlerdir. Bu durumu sistemik bir şekilde açıklamak için araştırma nitel bir vaka çalışması olarak tasarlanmış ve Avrupa Birliği (AB) üzerine odaklanmıştır. Araştırma için veri AB’nin resmi dokümanlarından ve ilgi literatürden elde edilmiştir. Temel olarak AB’nin kurumsal rasyonalitesinin patika bağımlısı aşamalı bir kurumsal değişim stratejisi ürettiği bulgusuna ulaşılmıştır. AB döngüsel ekonomi politikasını halihazırda var olan ekonomi merkezli işlevsel sistemi ile uyumlu bir şekilde yürütmektedir ve bu sistem aşağıdan yukarıya doğru tasarlanmış bir kurumsal değişim stratejisini desteklemektedir. Buna ek olarak var olan kurumsal yapıya olan patika bağımlılığı geri dönüşümü döngüsel ekonominin diğer daha ileri prensipleri olan azaltma ve tekrar kullanmaya göre daha öncelikli hale getirmiştir. Verimsiz çevresel önlemleri içeren tarihsel bir öğrenme süreci ayrıca AB’yi döngüsel ekonomi politikasına geçilmesi konusunda teşvik etmiştir. Bu bulgular yeni kurumsalcı yaklaşımın aktörlerin hızlı ve keskin kurumsal değişimleri beklenmedik maliyetler yüzünden desteklemediği ve aktörlerin var olan kurumsal yapılarının onların kurumsal değişim çabalarına ciddi bir etkisinin olduğu savını desteklemektedir (patika bağımlılığı). Sonuç olarak, bu bakış açısından, aşamalı bir değişim, hızlı ve keskin bir değişime göre lineer ekonomik sistemin geleceği için daha olası bir seçenek olarak görünmektedir. 

The Circular Economy (CE) emerged as a remedy to the increasing unsustainability originating from the structural inconsistency between economy and the environment in the linear economic system. However, global actors have failed to achieve a proper institutional change from the linear economic system to a circular one. To provide systematic explanations about this issue, the research has been designed as a qualitative case study and focused on the European Union’s (the EU) CE policy. The data has been derived from the EU’s official documents and the relevant literature. The research has found that the EU’s institutional rationality has produced a path-dependent gradual institutional change strategy. The EU implements its CE policy in line with its existing economy-oriented functionalist system, and this system is in favour of a bottom-up gradual institutional change strategy. The path-dependence on the existing institutional structure also historically makes recycling a priority compared to the CE’s more advanced principles: reduce and reuse. Additionally, a historical learning process containing ineffective environmental measures encouraged the EU to initiate a CE policy. Therefore, the findings support the new institutionalist argument that actors do not support a drastic institutional change due to unpredicted costs, and their existing institutional structures have a significant effect on their institutional change efforts (path-dependence). As a result, from this vantage point, a gradual change could be projected as a more possible option than a rapid change regarding the future of the existing linear economic system.