Enerji talebi sürekli artan Türkiye enerjide bağımlılık sorununu mümkün olduğunca çözüme kavuşturma anlamında milli hedefler belirlemektedir. Bu kapsamda 2017 Mart ayında açıklanan Milli Enerji ve Maden Politikası doğrultusunda, enerjide dışa bağımlılık oranları yüksek ve yıllık bazda yaklaşık 55-60 milyar dolar düzeyinde enerji ithalatına sahip Türkiye’nin öz kaynaklarıyla bu bağımlılığı düşürmesi amaçlanmakta ve bu noktada linyite stratejik bir misyon yüklenmektedir. Bu politikada linyit açısından dikkat çeken hedef, yerli enerji kaynaklarını ve madenlerimizi ülke içinde değerlendirme yaklaşımıdır. Ancak yerli bir kaynak olarak linyitin payının arttırılması hedefine karşın (2016 yılında ithal kömüre ek vergi uygulaması yoluyla linyitin teşvik edilmesi/ithal kömürde ton başına 15 dolar ek vergi) doğal gaza dayalı termik santraller ve ithal kömüre dayalı termik santraller elektrik üretiminde etkin rol üstlenmeye devam etmektedir. Teşviğe rağmen ithal kömürün elektrik üretiminde %17 düzeyinde bir paya sahip olması maliyetinin uygunluğu ve daha kaliteli (yüksek kalori-daha az duman ve kül) olmasıyla ilgilidir. Bu anlamda enerji sektöründe özel kesimin hakim konumda olması linyitin tercih edilmesi ve bu kaynaktan daha fazla yararlanılması konusunda sorunlar yaratmaktadır. Ayrıca bir ülke açısından herhangi bir enerji kaynağına sahip olmak o kaynağın maksimum kapasitede kullanılacağı anlamına gelmez. Çünkü enerji güvenliği, tedarik kadar sürdürülebilirliği de kapsamaktadır. Bu aşamada Türkiye’nin son dönem enerji siyasetinde linyite yüklenen misyon; enerji güvenliği, sürdürülebilirlik (ekonomik, çevresel) ve milli enerji politikaları bağlamında değerlendirildiğinde tartışmalıdır.

With its ever-growing energy demand, Turkey sets national targets to solve its dependence on other countries for energy as much as possible. In this regard, National Energy and Mining Policy targets were announced in March 2017. In line with these targets, Turkey, which has high external dependence for energy and has a yearly energy cost of approximately 55-60 billion dollars, aims to reduce its dependence with its own resources. At this point, a strategic mission is attributed to lignite. The remarkable target involving lignite in this policy is the approach of making use of domestic energy resources and mines within the country. However, despite the target of increasing the share of lignite as a domestic resource (encouraging lignite through application of additional tax to import coal in 2016/an additional tax of 15 dollars per ton for import coal), thermal plants operating based on natural gas and import coal are continuing to play an active role. The fact that import coal has a share of 17% in electricity production despite the incentives is about its cost efficiency and higher quality (high calorie-less smoke and ash). In this sense, the dominance of the private sector in the energy sector creates problems in terms of preferring lignite and making more use of it. Also, having a source of energy for a country does not mean that the resource will be used at maximum capacity. Because energy security includes sustainability as well as supply. At this stage, the mission undertaken lignite in Turkey's recent energy policy is controversial when evaluated in the context of energy security, sustainability (economic, environmental) and national energy policies.