Bu makale, Fransa ve Türkiye'deki din eğitiminin tarihsel, yasal, sosyolojik ve sosyo-kültürel ve pedagojik boyutlarını karşılaştırmalı bir perspektifte incelemektedir. Laiklik anlayışlarında farklı yaklaşımlar benimseyen iki ülke arasında din eğitimi açısından da önemli farklılıklar bulunmaktadır. Fransa'da 1905yılında yürürlüğe giren  laiklik yasası din ve devlet işleri arasında net bir ayrım yapmış, din eğitimi resmi olarak devlet müfredatından çıkarılarak özel okullar ve ailelerin sorumluluğuna verilmiştir. Türkiye'de din eğitimi, Osmanlı İmparatorluğu'ndan Cumhuriyet'e geçiş sürecinde farklı aşamalardan geçmiş olup, 1980'den sonra din eğitimi için daha esnek kurallar geliştirilmiştir. Bugün ise Türkiye'de din kültürü ve ahlak bilgisi dersleri zorunlu olup, imam hatip liseleri ve ilahiyat fakülteleri gibi kurumsal yapılar tarafından daha sistematik din eğitimi verilmektedir. Bu çalışmanın amacı, Fransa ve Türkiye'deki din eğitimi politikalarını karşılaştırmak, iki farklı laiklik vizyonunun din eğitimi üzerindeki etkilerini incelemek ve bu bağlamda Müslüman toplulukların dinî kimliklerini koruma süreçlerini değerlendirmektir. Makale, din eğitiminin toplumsal barışa ve bireysel haklara nasıl katkıda bulunabileceğini özel olarak ele almaktadır. Çalışma, literatür taraması, karşılaştırmalı analiz ve resmi eğitim politikasının incelenmesi yoluyla nitel araştırma yöntemleri kullanılarak yürütülmüştür. Fransa ve Türkiye'deki eğitim sistemlerinin din eğitimi açısından nasıl şekillendiğini, her iki ülkede de dinsel kimlik ve toplum üzerindeki belirgin etkilerini, ayrıca pedagojik yaklaşımları ve müfredat farklılıklarını ön plana çıkararak analiz etmektedir.

This article examines the historical, legal, socio-cultural, and pedagogical dimensions of religious education in France and Turkey in a comparative perspective. There are also significant differences in religious education between the two countries, which adopt different approaches in their understanding of secularism. In France, the 1905 secularism law established a clear separation between religion and state affairs, with religious education being removed from the official state curriculum and placed under the responsibility of private schools and families. Religious education in Turkey went through different stages during the transition from the Ottoman Empire to the Republic, and more flexible rules for religious education were developed after 1980. Today, in Turkey, there are compulsory courses on religious culture and ethics, and more systematic religious education is provided by institutional structures such as Imam Hatip high schools and theology faculties. The aim of this study is to compare religious education policies in France and Turkey, to examine the effects of two different visions of secularism on religious education and, in this context, to assess the processes of Muslim communities in preserving their religious identities. The article specifically addresses how religious education can contribute to social peace and individual rights. The study was conducted using qualitative research methods through a literature review, a comparative analysis and an examination of official education policy. It analyses how the education systems in France and Turkey are shaped in terms of religious education, its effects on