Muhammed b. Abdilvehhâb’ın kardeşi Süleyman tarafından yazılan es-Sevâ‘iku’l-İlâhiyye adlı eser Vehhabiliğe reddiye eserler arasında önemli bir yere sahiptir. Eserin Vehhabiliğin kurucu ismi Muhammed b. Abdilvehhâb’ın kardeşi ve Hanbeli mezhebine mensup bir alim tarafından yazılmış olması onun etkisini ve şöhrete kavuşmasını önemli ölçüde etkilemiştir. Süleyman b Abdilvehhâb'ın bu eseri Selefi - Vehhabilerin, Ehl-i Hadis - Hanbeli geleneğin tamamını temsil etmediğini göstermesi açısından önemli bir çalışmadır. Süleyman b. Abdilvehhâb, Vehhhâbilik eleştirisinde “tekfir sorunu”nu merkeze almış, diğer konuları da bu bağlamda ele almıştır. Vehhabiler kendilerinin dışındaki kimseleri tekfir ederken hangi argümanlara dayanmaktadır? Müslümanlar hangi şartlarda ve hangi gerekçelerle tekfir edilebilirler? Vehhabilerin şirk olarak addettikleri uygulamalar hakkında geçmiş ulemanın görüşleri nelerdir? Özellikle kabirleri ziyaret, ziyaret sırasında gerçekleştirilen uygulamalar, ölülerden herhangi bir şey isteme, onlara adak adama benzeri uygulamalar hakkında geçmiş ulemanın tavrı ne olmuştur? Vehhabiler bu konuda Kur’an, Sünnet ve geçmiş ulemanın görüşlerine uygun hareket etmişler midir? Bu çalışma Süleyman b. Abdilvehhâb’ın es-Sevâ‘iku’l-İlâhiyye adlı eserinden hareketle bu ve benzeri sorulara cevap aramaya çalışmaktadır. Bu noktada Süleyman b. Abdilvehhâb, Vehhabilerin dinde yetkin olmadıklarını ileri sürmüştür. Süleyman, Vehhabilerin benimsediği tekfir anlayışının yanlışlığını ortaya koymaya çalışmıştır. Müslümanların haksız ve mesnetsiz bir şekilde tekfir edilmesinin yanlış olduğunu Kur’an, Sünnet, İbn Teymiyye ve İbn Kayyim gibi imamların görüşleri başta olmak üzere çeşitli deliller ortaya koymak suretiyle ispatlama yoluna gitmiştir.

The work named al-Sawâ‘iq al-Ilâhiyya, written by Muhammad Ibn Abd al-Wahhâb’s brother, Sulayman, has an important place among the works that reject Wahhabism. The fact that the work was written by a scholar from the Hanbali sect and brother of Muhammad Ibn Abd al-Wahhâb, the founding name of Wahhabism, significantly impacted his influence and fame. This work of Sulayman Ibn Abd al-Wahhâb is an important study in that it shows that Salafi-Wahhabis do not represent the whole Ahl al-Hadith-Hanbali tradition. Sulayman Ibn Abd al-Wahhâb focused on the issue of “takfir” in his criticism of Wahhabism and dealt with other issues in this context. What arguments do the Wahhabis rely on when making takfir of people other than themselves? Under what conditions and on what grounds can Muslims be declared an unbeliever? What are the views of the past ulamâ about the practices that Wahhabis consider shirk? What was the attitude of the past ulamâ about visiting the graves, the practices carried out during the visit, asking for anything from the dead, and taking the vow to them? Have the Wahhabis acted in accordance with the Qur'an, Sunnah, and the views of the past ulamâ on this issue? This study tries to find answers to these and similar questions based on Sulayman Ibn Abd al-Wahhâb’s work named al-Sawâ‘iq al-Ilâhiyya. At this point, Sulayman Ibn Abd al-Wahhâb argued that the Wahhabis were not competent in religion. Sulayman tried to reveal the falsity of the takfir understanding adopted by the Wahhabis. He tried to prove that it is wrong to unjustly and unjustifiably blaspheme Muslims, by presenting various pieces of evidence, primarily the Qur’an, Sunnah, and opinions of imams such as Ibn Taymiyya and Ibn Qayyim.