Bu çalışmanın amacı, evlilikte dinin etkisini hissetmeye dair değişkenlerin evlilik uyumunu anlamlı bir şekilde yordayıp yordamadığını ortaya koymaktır. Katılımcılar 389 (170 kadın, 219 erkek) evli bireyden oluşmaktadır. Çalışmada Çift Uyum Ölçeği ve evlilikte dinin etkisini gösterdiği düşünülen 9 maddelik bir soru dizini kullanılmıştır. Evlilik uyumu ile evlilikte dinin etkisini hissetmeye dair değişkenler arasındaki ilişkiyi ortaya koymak için çoklu doğrusal regresyon analizi uygulanmıştır. Çoklu regresyon analizi sonucuna göre, evlilikte dinin etkisini hissetmeye dair 9 değişken hep birlikte ele alındığında, onların, evlilik uyumu puanlarıyla anlamlı bir ilişki içinde oldukları görülmüştür. Bu 9 yordayıcı değişken, evlilik uyumu puanlarındaki toplam varyansın yaklaşık %33’ünü anlamlı bir şekilde açıklamıştır (R= .571, R2= .326, p< .001). Diğer taraftan regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin t testi sonuçlarına bakıldığında ise eşin iyiliği için dua etme, dinî inancın ailevî problemlerde daha anlayışlı ve affedici olma üzerinde etkisi ve dinî inancın boşanma konusundaki tutumu yumuşatması değişkenlerinin evlilik uyumu üzerinde anlamlı yordayıcılar oldukları, diğer 6 değişkenin (din emrettiği için evlilik dışı ilişkilerden kaçınma, dinî inancın eşe olan sadakati artırması, evliliği kutsal bir müessese olarak görme, evlilikte dinî emir ve yasakları gözetme, Ramazan ayı boyunca eşle ve çocuklarla iftar yapma ve yemek sonrası aileyle birlikte dua etme) ise evlilik uyumu üzerinde anlamlı bir yordayıcı olmadıkları görülmüştür. Ortaya çıkan bu araştırma bulguları ilgili literatür bağlamında tartışılmış ve yorumlanmıştır.

The aim of this study is to determine whether the variables of feeling the effect of religion in marriage significantly predicted marital adjustment. The participants consisted of 389 married individuals (170 female, 219 male). In the study, the Dyadic Adjustment Scale and a 9-item question index which is thought to show the effect of religion in marriage were used. Multiple linear regression analysis was used to reveal the relationship between marital adjustment and the variables of feeling the effect of religion in marriage. According to the results of multiple regression analysis, when 9 variables of feeling the effect of religion in marriage were taken together, they were found to have a significant relationship with marital adjustment scores. These 9 predictive variables significantly explained about 33% of the total variance in marital adjustment scores (R= .571, R2= .326, p< .001). On the other hand, when the results of the t-test regarding the significance of regression coefficients are examined, 3 variables (praying for the good of the spouse, the effect of religious belief on being more understanding and forgiving in familial problems, and the softening of divorce attitudes due to religious belief) are significant predictors of marital adjustment. The other 6 variables (avoiding of extramarital affairs because religion orders, deepening commitment to spouse because of religious faith, seeing marriage as a sacred institution, observing religious orders and prohibitions in marriage, breaking fast (iftar) with wife and children during the month of Ramadan, praying with family after dinner) were not significant predictors of marital adjustment. The findings of this research have been discussed and interpreted in the context of the relevant literature.