Bu çalışmanın amacı, Tasarım Özyeterliliği Ölçeğini (Beeftink, van Eerde, Rutte, & Bertrand, 2012) Türkçeye uyarlamak ve psikometrik özelliklerini incelemektir. Tasarım Özyeterliliği Ölçeği, öğretmen adaylarının ve öğretmenlerin tasarım özyeterliliklerini ölçmek ve öğretmenlerin tasarım uzmanlığını açıklamak için yararlı olabilecek bilginin üretilmesinde kullanılabilecek bir ölçektir. Çalışmaya Türkiyedeki bir kamu üniversitesinde okumakta olan 510 öğretmen adayı katılmıştır (N=510). Katılımcıların 269’u (%52,75) açımlayıcı etken çözümlemesi için ilk çalışmaya, 241’i ise (%47,25) doğrulayıcı etken çözümlemesi için ikinci çalışmaya katılmıştır. Katılımcıların 377’si (%73,9) kadın 133’ü (%36,1) erkektir. Likert tipinde 8 maddelik İngilizce bir ölçek olan Tasarım Özyeterliliği Ölçeği araştırmacı tarafından Türkçeye çevrilmiştir. Çeviri ve uzman incelemesi süreçlerine; araştırmanın gerçekleştirildiği üniversitenin eğitim fakültesinde çalışmakta olup İngilizce dil eğitimi, eğitimde ölçme ve değerlendirme, Türkçe eğitimi, ilköğretim ve eğitim teknolojisi alanlarında uzman toplam sekiz araştırmacı katılmıştır. Açımlayıcı etken çözümlemesi, özgün ölçekle benzer bir biçimde tek etkenli bir model ile sonuçlanmıştır. Cronbach’s α iç tutarlılık katsayısı 0,877 olarak hesaplanmıştır. Doğrulayıcı etken çözümlemesi modelin verilere uygunluğunun istatistiksel olarak anlamlı bir düzeyde olduğunu göstermiştir. Sonuçlar uyarlanmış ölçeğin etken yapısını doğrulamıştır: χ2/df=2,401, RMSEA=0,074, GFI=0,963, AGFI=0,922, RMR=0,023, SRMR=0,03, NFI=0,96, NNFI=0,976, CFI=0,976. RMSEA ve AGFI dışındaki tüm uygunluk endekslerinin en iyi değerlendirme aralığında olduğu hesaplanmıştır. Bu çalışma, Tasarım Özyeterliliği Ölçeğinin Türkçe uyarlamasının yeterli psikometrik özelliklere sahip olduğunu göstermiştir. Bulgular, tasarım öz yeterliliğinin katılımcıların yaşı ile ilişkili olmadığı gibi katılımcıların cinsiyet, bölüm veya sınıf düzeyine göre farklılık göstermediğini ortaya koymuştur.

The purpose of this study was to develop a Turkish version of the Design Self-Efficacy Scale (Beeftink, van Eerde, Rutte, & Bertrand, 2012) and to explore its psychometric properties. Design Self-Efficacy Scale may be used for measuring preservice and inservice teachers’ design self-efficacy and for producing knowledge which may be useful for explaining teachers’ design expertise. Participants were 510 preservice teachers enrolled in a public university in Turkey (N=510). Out of 510 preservice teachers, 269 (52.75%) participated in the first study for the exploratory factor analysis and 241 (47.25%) participated in the second study for the confirmatory factor analysis. Of all the participants, 377 (73.9%) were female and 133 (26.1%) were male. Design Self-Efficacy Scale which is an 8-item Likert-type English questionnaire was translated into Turkish by the researcher. A total of eight researchers who were expert in English language education, educational measurement and evaluation, Turkish education, elementary education, and educational technology fields participated in the back-translation and expert review processes. The experts were employed in the faculty of education of the university that the study took place. Exploratory factor analysis resulted with a single-factor model similar with the original scale. Cronbach’s α coefficients was 0.877. Confirmatory factor analysis demonstrated a statistically significant model fit to the data. Results validated the factor structure of the adapted scale: χ2/df=2.401, RMSEA=0.074, GFI=0.963, AGFI=0.922, RMR=0.023, SRMR=0.03, NFI=0.96, NNFI=0.976, CFI=0.976. All fit indices except RMSEA and AGFI were calculated to be in the best evaluation range. The present study suggested that Turkish adaptation of the Design Self-Efficacy Scale possesses adequate psychometric properties. Findings revealed that design self-efficacy did not correlate with the age of the participants and did not differ according to sex, department, or grade level of the participants.