Dil, insan zihninde oluşan anlamların aktarılması için kullanılan bir araç olmakla birlikte bu aktarma işlemi sırasında çoğunlukla sınırlı ve kısıtlayıcıdır. Zihinde üretilen anlamlarla karşılaştırıldığında elbette görece sınırlıdır, demek daha doğru olur. Bu sınırları aşmak için insan dili zorlar ve böylece sözcükler anlamsal açıdan genişler. Bu vesileyle bir sözcüğün yeni anlamlar yüklenmesi sağlanır. Figüratif dil anlamın gelişmesine bir sözcüğün daha farklı ve yani anlamlar yüklemesine yardımcı olur. Dili figüratif açıdan kullanırken sözcüklere bazı dilsel kodlar yüklenir. Bu kodlar sözcüğün birincil anlamından farklı yeni, ikincil anlamlardır. Yapısalcı dil bilim yaklaşımında artçıl anlam (connotation) olarak tanımlanan bu yeni anlamlar dilsel kodları oluşturur. Türk dili tarihinde ilk yazılı metinlerin miras kaldığı Orhun Türkçesinden bu yana Türk dilinde yaşayan kapı sözcüğü bu dilsel kodlar bakımından oldukça zengindir. Kapı sözcüğünün tarihi metinlerde pek çok farklı figüratif kullanımına rastlamak mümkündür. Çalışma, Orhun Türkçesinden Osmanlı Türkçesine kadar süregelen tarihi dönem içerisinde yazılmış metinlerin taranması yöntemi ile elde edilen verilerin değerlendirilerek dilsel kodların tespit edilmesini amaçlamıştır. Bu kapsamda “kapı” göstergesinden yola çıkarak Türk dilinde var olan dilsel kodların Türkçenin anlam dünyasını genişlettiği görülmüştür. Bu dilsel kodların bugün irili ufaklı farklarla Türkiye Türkçesinde yaşadığını, bunun da dilsel kodların Türk kültür tarihinden geliştiğini ve Türk kolektif dil bilincinin bir bütün olduğunu bir kez daha göstermiştir. 

Although language is a tool used to convey the meanings formed in the human mind, it is often limited and restrictive during this transfer process. It would be more accurate to say that it is of course relatively limited compared to the meanings produced in the mind. To exceed these limits, human beings force language and thus words expand semantically. In this way, a word is given new meanings. Figurative language helps develop the meaning and give different meanings to a word. When using language figuratively, some linguistic codes are loaded into words. These codes are new, secondary meanings different from the primary meaning of the word. These new meanings, defined as connotation in the structuralist linguistics approach, constitute linguistic codes. The word "kapı", which has been living in the Turkish language since Orkhon Turkish, where the first written texts in the history of the Turkish language were inherited, is very rich in terms of these linguistic codes. It is possible to come across many different figurative uses of the word door in historical texts. The study aimed to determine the linguistic codes by evaluating the data obtained by scanning the texts written in the historical period from Orkhon Turkish to Ottoman Turkish. In this context, based on the sign "door", it has been seen that the linguistic codes existing in the Turkish language expand the semantic world of Turkish. It has once again been shown that these linguistic codes survive in Turkey's Turkish today with large and small differences, and that these linguistic codes have developed from Turkish cultural history and that the Turkish collective language consciousness is a whole.