Türk saz sanatının en önemli anlatım araçlarından biri taşlamalardır. Sosyal hiciv ifadeleri içeren bu şiirler, Türk insanının duygu ve düşüncelerinin ifadecisi olan âşıklar tarafından sıkça söylenmiştir. Âşık edebiyatında toplumsal yaşamın kötüye giden yönlerini, siyasal, sosyal ve ekonomik adaletsizliği, halkı huzursuz eden olayları ya da bireysel kusurları, ahlaka uymayan, etik dışı durum ve eylemleri eleştiren şiirler taşlama türü adı altında değerlendirilmiştir. Bu şiirler yer yer mizahi özellik taşımalarının yanı sıra yol gösterici, aksayan yönleri onarıcı niteliğe de sahiptirler. Doğru-yanlış, iyi-kötü, kusur-kusursuzluk bildirerek olması gerekeni, yapılması gerekeni sergilemektedirler. Âşık şiirinde çok sayıda taşlama örneği bulunmaktadır. Âşıklar bireysel duyarlılıkları ve toplumun sözcüsü olarak yüklendikleri misyon sebebiyle eleştiride bulunmaktan geri durmamış, sözlerini sakınmadan ifade etmişlerdir. Bu nedenle taşlamalar, sivri ve sert bir dille açık açık, bazen de tam tersi esprili ve mizahi dille teşbih, tezat, kinaye, mübalağa sanatlarının etkisinden yararlanarak kapalı ve imalı bir dille oluşturulmuşlardır. Bu çalışmada genel bağlamda Türk saz şiirindeki taşlamalardan hareketle Malatyalı âşık Hanifi Ünver’in taşlama türündeki şiirleri ele alınmıştır. Aşığa ait, derleme ve literatür tarama yöntemleriyle belirlenmiş yüz elli civarındaki şiir incelenmiş ve taşlama türünden olanları değerlendirmeye alınmıştır. Âşık Hanifi Ünver’in şiirlerinde aşk ve sevda konusu ağırlıktadır. Bununla birlikte sosyal, siyasal, toplumsal ve ekonomik konularda taşlamalar söylemiş, çeşitli kurum ve kuruluşları, bireyleri eleştirmiştir.

One of the most important instruments of Turkish instrumental art is grinding. These poems, which contain expressions of social satire, are frequently sung by lovers who are expressions of the feelings and thoughts of the Turkish people. Poems that criticize the deteriorating aspects of social life in minstrel literature, political, social and economic injustice, events that disturb the people or individual defects, unethical, unethical situations and actions are evaluated under the name of stone type. These poems have a humorous feature in place, as well as a guide and a restorative feature in the problematic aspects. They display what needs to be done and what needs to be done by reporting right-wrong, good-bad, flaw-free. There are many examples of stoning in minstrel poem. Minstrels did not hesitate to criticize them for their individual sensitivities and the mission of being the spokesperson of the society, and they expressed their words without hesitation. For this reason, the stones were created in a closed and suggestive language by taking advantage of the influence of the arts of tefbih, contrast, innuendo, exaggeration and humorous and witty language, which is open with sharp and hard language. In this study, in general, based on the grinding of Turkish carp poetry, the poems of Malatya Âşık Hanifi Ünver in the type of grinding were discussed. Some hundred and fifty poems, determined by the literature and literature scanning methods belonging to the minstrel, have been examined and the ones of the grinding type have been evaluated. In the poems of the minstrel Hanifi Ünver, minstrel and minstrels are the subject of weight. However, he said stoning on social, political, social and economic issues and criticized various institutions and organizations and individuals.