Mevcut gramere hâkim olan Türkçedeki kelime ve ek tasnifi, ortaya konulan yeni görüşlerle birlikte doğruluğunu yitirmiştir. Türk dilinin ekleşme dizisinde kaç üst fonksiyonun ve bunlara bağlı kaç alt fonksiyonun bulunduğu dilciler tarafından sorgulanmaya başlanmıştır. Yapılan çalışmalar neticesinde Türk dilinde isim ve fiil olmak üzere iki kelime sınıfının olduğu tespit edilmiş ve geçmişte sadece “şekil odaklı” yaklaşımdan dolayı, sıfat diye adlandırılan yeni bir kelime türünden söz edilemeyeceği kanıtlanmıştır. Sıfat adı altında kelime grubu olmadığı için sıfatın ismi nitelemesiyle oluşan tamlama grubuna “sıfat tamlaması” adını vermek de yanlış olacaktır. Verilen örnekler dikkatle incelendiğinde sıfat olarak adlandırılan kelimenin aslında isim olduğu ve yandaş ilişkiyle, tamladığı kelimeye karşı sıfat görevi kazandığı görülecektir. Tamlamaları isim veya sıfat tamlaması olarak sınıflandırmaktansa hepsini bir çatı altında toplamak, dilimizin ekleşme düzenini daha doğru bir şekilde gözler önüne serecektir. Bu tespitler sonucunda, dilimizde oluşturulan isim tamlamalarını Türk dilinin ekleşme düzenine göre çözümlediğimizde bazılarının sıfatlama ekleriyle, bazılarının da belirtme ekleriyle kurulduğu görülür. Bu iki alt fonksiyon niteleme ve belirtme görevleriyle birbirlerinden ayrılır fakat tamlama oluşturma ortaklığıyla da “isim tamlaması kuran ekler” üst fonksiyonunda birleşir. Mevcut gelenek anlayışında sıfat diye bir kelimenin varlığının düşünülmesi ve +sIz, +lI, +CI, +lIK, +CIK gibi eklerin daima yapım eki kategorisinde değerlendirilmesi sıfatlama eklerinin varlığına gölge düşürmüş ve dilciler tarafından araştırma konusu yapılmasına engel olmuştur. Biz bu çalışmayı yaparak Türk dilinde “sıfatlama ekleri” olarak adlandırılan bir ek çeşidinin olduğunu ve birçok üst şeklin bu fonksiyonu icra ettiğini, en nihayetinde görevinin niteleme/sıfatlama fonksiyonlu isim tamlaması kurmak olduğunu göstermek istedik. Çalışmamız Harezm sahasında İslâm adlı bir şair tarafından yazılmış Muînü’l-Mürîd adlı eserin, sıfatlama/niteleme fonksiyonlu eklerle kurduğu tamlamalar bağlamında taranması ve bu eklerin alt fonksiyonlarının belirlenmesiyle şekillenmiş, tespit edilen örneklerin icra ettikleri görevlere göre sınıflandırılmasıyla neticeye ermiştir.

The classification of words and suffixes in Turkish, which dominates the current grammar, has lost its accuracy with the new views put forward. Linguists have begun to question how many upper functions and how many sub-functions there are in the affixation sequence of the Turkish language. As a result of the studies, it was determined that there are two classes of words in the Turkish language, namely noun and verb, and it was proven that there cannot be a new type of word called adjective due to the form-oriented approach in the Turkish language. the past. Since there is no group of words under the name of the adjective, it would be wrong to call the group of sentences formed by calling the name of the adjective as the group of sentences adjective. When we carefully examine the examples given, we see that the word called adjective is actually a noun and acquires the function of an adjective in relation to the word it defines with a participle relationship. Rather than classifying expressions as nouns or adjectives, bringing them all together under one roof will more accurately reveal our language's affixation pattern. As a result of these determinations, when we analyze the sentences formed in our language according to the affixation order of the Turkish language, we see that some of them are formed with adjective suffixes and others with accusative suffixes. These two sub-functions are separated from each other by their functions of qualification and specification, but they unite in the parent function of “suffixes which form noun phrases” with the common point of forming sentences. Considering the existence of a word called adjective in the current tradition and the fact that suffixes such as +sIz, +lI, +CI, +lIK, +CIK are always evaluated in the category of derivational suffixes, has eclipsed the existence of adjective suffixes and they have not been the subject of research by linguists. By conducting this research, we wanted to show that there is a type of suffix called "adjective suffix" in Turkish and that many subforms perform this function, and ultimately, its task is to establish noun phrases with functions qualifiers/adjectives. Our study was shaped by scanning the sentences formed by adjective/qualifying suffixes in the work called Muînü'l-Mürîd, written by a poet named İslâm in the Khwarezm region, and determining the sub-functions of these suffixes, and concluding by classifying the identified examples according to the functions they fulfill.