Sanat, her türden duygunun belli bir forma büründüğü oluşumun adıdır. Bu oluşumun meydana gelmesini sağlayan en önemli etken ise insandır. Çağlar boyunca insanoğlu bir şeyleri anlatma/anlatabilme uğraşı içinde olmuştur. İnsan kendi gerçekliğini değişik biçimlere sokarak karşısındaki kişiye ya da kitlelere aktarma amacını taşımıştır. Bu amaç doğrultusunda anlatı geleneğinin bir sonucu olarak ortaya çıkan hikâyeler, romanlar ve şiirler kaleme alınmıştır. Edebiyatın bir anlatı geleneğinin genel adı olmasının en önemli nedenlerinden biri kaynağının sözlerden oluşmasıdır. Çünkü edebiyat, sözün biçime sokulmuş halidir. Bu biçim, hayata ya da ruhi zemin bakımından insana dair ne varsa sözle birleşerek edebi bir anlatıya kavuşmuştur. Sözün biçimi olan edebiyatın edebi türleri, görsel olanı anlatan sinemayla da doğrudan ya da dolaylı olarak bir ilişki içinde olmuştur. Edebiyat nasıl ki aktarılmak isteneni sözle anlatıyorsa sinema da edebiyatın sözle anlattıklarını görselliğin diliyle anlatır. Görsellik ve anlatma gibi iki temel unsur bakımından ayrılan sinema ve edebiyatın ortak olan hitabeti ise kuşkusuz insandır. İnsan, hem sinemada hem de edebi anlatılarda kendi yaşamsal gerçekliğini bularak özdeşim kurmaktadır. İnsan faktörünün ortak olduğu bu iki alanda benzerlikler olduğu gibi farklılıklarda vardır. Bu farklılıklar genellikle iki alan arasındaki sınırlamalardan kaynaklanmaktadır. Çalışmanın amacını da iki alan arasındaki geçişler sonucunda meydana gelen etkileşimin benzer ve farklı yönlerine dikkat çekmektir. Bu kapsamda hikâye ve sinema ilişkisi içinde Menekşeli Vadi hikâyesinden uyarlanan Vesikalı Yârim filminin tamamen bir kopya mı yoksa yönetmen tarafından edebi eserin aslına bağlı kalınarak görselliğin diliyle yeniden mi yaratıldığı üzerinde durulacaktır.

Art is the name of the formation in which all kinds of emotions take a certain form. The most important factor that enables this formation to occur is human. Throughout the ages, human beings have been in an effort to explain/explain something. Man has aimed to convey his own reality to the people or to the masses by putting it in different forms. For this purpose, stories, novels and poems that emerged as a result of the narrative tradition were written. One of the most important reasons why literature is the general name of a narrative tradition is that its source consists of words. Because literature is the word put into form. This form has achieved a literary narrative by combining with the word everything about life or human in terms of spiritual ground. The literary genres of literature, which is the form of the word, have also been directly or indirectly related to the cinema that tells the visual. Just as literature tells what is meant to be conveyed verbally, cinema tells what literature tells with words, with the language of visuality. The common oratory of cinema and literature, which differ in terms of two basic elements such as visuality and narration, is undoubtedly human. Humans identify with their own vital reality in both cinema and literary narratives. There are similarities as well as differences in these two areas where the human factor is common. These differences are usually due to the limitations between the two areas. The aim of the study is to draw attention to the similar and different aspects of the interaction that occurs as a result of the transitions between the two fields. In this context, it will be focused on whether the film Vesikalı Yarim, adapted from the story Menekşeli Vadi in the relationship between story and cinema, is a complete copy or whether it was recreated by the director with the language of visuality, adhering to the original of the literary work.