İnsanlık, tarih boyunca değişen/gelişen/tüketen ve gün geçtikçe de bu özelliklerini daha etkin bir şekilde kullanan süreçle var olmuştur. Psikolojik, sosyolojik ve felsefik bir varlık olan insanın tarihte yaşadığı her kırılma ona yeni bir düzenin yolunu açar. Maddi, manevi değişikliklere uğrayan insanın yaşam tarzı, alışkanlıkları, bağları, dünyayı algılayış şekli de sürekli bir değişikliğe maruz kalır. Bu değişikler her alanda olduğu gibi sanat alanında da sürekli bir yenilenmenin yolunu açar. Konuya edebiyat ve daha özelinde insanın en çok ilgi gösterdiği edebi türlerden roman açısından bakıldığında köklü değişikliklerin olduğu görülür. Birinci Dünya Savaşı sonrasında modernleşme sürecine giren edebi faaliyetlere akıl, bilim, mantık egemen olur ve modern roman önemli gelişmeler kaydeder. Ancak modern yaşam, bireyin beklentilerini tam anlamıyla karşılayamaz; özgür ve insanca yaşam hayalleri yerine makineleşmiş insan modelini ortaya çıkarır. Bu yeni düzende yaşamsal formlarını devam ettirmeye çalışan birey 20. Yüzyılın sonlarına doğru yalnız, melankolik, 'ben kaygısı' taşıyan bir sürece girer. Toplumun bireye; kalabalıkların ise yalnızlıklara dönüşmesine gösterilen tepki  insanın kendini en iyi ifade aracı olan sanatı da büyük ölçüde etkiler. Edebi kuramlarda modernist görüş yerini postmodernist yaklaşıma bırakmaya başlar. Postmodernist yaklaşımın etkisiyle birlikte onun kapsayıcı, çoğulcu anlatı teknikleri diğer edebi türlerde olduğu gibi romanda da etkili olur.  Metinlerarasılık, çok katmanlılık, üst kurmaca gibi tekniklerin yanında yapıbozum, postyapısalcılık gibi yeni yaklaşımlar da bu süreçle paralel bir şekilde eserler üzerinde uygulanmaya başlar. Türk edebiyatı her ne kadar postmodern anlayışı tamamen benimseyememiş olsa da 1990 sonrası postmodern kurgu yazarlarından olan Elif Şafak'ın ilk romanı olan Pinhan bu anlamda değerlendirilebilecek, dikkate değer bir eserdir.Şafak, postmodern kurguyla inşa ettiği romanında toplumda bir tabu olarak görülen eşcinsellik/çift başlılık konusunu feminist bir tutumla ele alır. Sembolizmin zenginliğini, metinlerarasılık kuramını kurgu içerisinde oldukça etkin bir şekilde kullanır ve kahramanın yolculuğunu tasavvufi bir harmoni ile destekler. Yine divan şiirinde görmeye alışık olduğumuz koku izdüşümünü alışılmışın dışında bir dokunuşla romanında yansıtır. Bunların yanında yapı bozum/söküm konusunda da farklı okumalara imkan tanıyan Pinhan okur merkezli bir yaklaşım da sergiler.  Çok katmanlı yapısıyla; tasavvuf, eşcinsellik, aşk, eski-yeni çatışması gibi farklı konulara yer veren Pinhan karnavalesk yapısıyla da öne çıkar .Çalışma içerisinde postmodern okumalar yanında postyapısalcı özelliklerle de dikkat çeken Pinhan, sembolizm, feminizm, metinleraraslık gibi farklı başlıklarda da ele alınarak incelenmiş ve kurgusal özellikleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. 

Humanity exists through a process that has been changing/developing/consuming throughout history and using these features more effectively day by day. Every rupture that the humankind goes through in history as psychological, sociological and philosophical beings opens the way for a new order. When people undergo material and spiritual changes, their lifestyle, habits, connections, and perception of the world are likewise subjected to a constant change. These changes pave the way for a continuous renewal in the field of art as in every field. When we look at this issue in terms of literature and more specifically the novel as one of the genres that people are most interested in, it is possible to observe certain radical changes. After the First World War, the literary activities that participated in the modernization process were dominated by reason, science and logic, and the modern novel made significant progress. However, modern life was not able to fully meet the expectations of individuals, and a mechanized human model had been embraced instead of chasing the dreams of a life at liberty and a humanitarian life. This situation affected people and therefore art that had been the best means of self-expression. Setting off on a quest, people embarked on a lonely, melancholic, “self-concerned” process towards the end of the twentieth century. The individual of the society; The reaction of the crowds to turn into loneliness greatly affects art, which is the best means of self-expression. In literary theories, the modernist view begins to give way to the postmodernist approach. With the influence of the postmodernist approach, its inclusive and pluralistic narrative techniques are effective in the novel as well as in other literary genres. In addition to techniques such as intertextuality, multila yeredness and metafiction, new approaches such as deconstruction and poststructuralism begin to be applied on works in parallel with this process. Although Turkish literature has not fully embraced the postmodern approach, Pinhan as the first novel of Elif Şafak, one of the postmodern fiction writers after 1990, is a remarkable work that can be considered within this context. In her novel, which she built with postmodern fiction, Şafak deals with the issue of homosexuality/dualism, which is seen as a taboo in society, with a feminist attitude. He uses the richness of symbolism and the theory of intertextuality in fiction very effectively and supports his journey with a mystical harmony. Again, he reflects the scent projection, which we are accustomed to seeing in divan poetry, in his novel with an unusual touch. In addition to these, Pinhan also exhibits a reader-centered approach, allowing different readings on deconstruction/dismantling. With its multi-layered structure; The novel, which includes different topics such as mysticism, homosexuality, love, old-new conflict, also stands out with its carnivalesque structure. In the study, Pinhan, which attracts attention with is post-structuralist features as well as postmodern readings, has been examined under different titles such as symbolism, feminism, intertextuality and its fictional features have been tried to be revealed.