Eğridirli Hâcı Kemâl tarafından tertip edilen Câmi‘ü’n-Nezâ’ir adlı şiir mecmuasında, Esîrî mahlasıyla yazılmış toplam elli adet şiir bulunur. Daha önce kaleme alınan bir makaleyle bu şiirlerin büyük bir ihtimalle II. Bayezid dönemi şairlerinden Hüsâm-nâme müellifi Esîrî’ye ait oldukları delilleriyle öne sürülmüştür. Esîrî’ye ait bu şiirlerin metni 2003 yılında Yasemin Ertek-Morkoç tarafından hazırlanan Eğridirli Hacı Kemal’in Câmiü’n-Nezâir’i (Metin ve Mecmua Geleneği Üzerine Bir İnceleme) başlıklı doktora tezi çalışmasıyla tesis edilmekle birlikte pek çok okuma hatasını barındırır. Esîrî’nin gazel sahasındaki edebî kimliğinin ortaya konulabilmesi için Câmi‘ü’n-Nezâ’ir’in bilinen iki nüshası esas alınarak bu şiirlerin tekrar değerlendirilmeleri ve günümüz Türkçesine aktarılarak yeniden yayımlanmaları gerekli görülmüştür. Bu nedenle bu makalede Câmi‘ü’n-Nezâ’ir’de kayıtlı bu şiirlerin incelemesine ve ardından tenkitli metinlerine yer verilmiş, aynı zamanda şiirler bugünkü Türkçeyle nesre aktarılmıştır. İnceleme sırasında Câmi‘ü’n-Nezâ’ir’e bağlı olarak Eğridirli Hâcı Kemal’in tanıklığında, Esîrî’nin nazire yazmış olabileceği şairler tespit edilmiş, bu sayede Esîrî’nin muhtemel edebî muhiti ve bağlantılı olduğu görünen şairlerle ilişkisi ortaya konmaya çalışılmıştır. Esîrî, yaşadıkları dönemde öne çıkmış Ahmedî, Şeyhî, Ivaz Paşa-zâde Atâyî, Nizâmî-i Karamânî, Cem Sultan, Ahmed Paşa, Hafî, Âşık Paşa, Elvân Çelebi, Nesîmî ve Habîbî gibi başarılı kabul edilen pek çok şaire nazireler yazan, şiirin teknik yönüne dair bazı kusurları bulunan; ancak geleneksel şiir anlayışını başarıyla yansıtan şairlerden biridir.

The poetry collection Cami‘ü’n-Neza’ir, edited by Hacı Kemal of Eğridir, contains a total of fifty poems written under the pseudonym Esiri. In a previous article, it was argued with evidence that these poems most probably belong to Esiri, the author of the Hüsam-name, one of the poets of the Bayezid II period. Although the text of these poems belonging to Esiri was established by Yasemin Ertek-Morkoç’s doctoral dissertation titled Eğridirli Hacı Kemal’s Câmiü’n-Nezâir (A Study on Text and Mecmua Tradition) in 2003, it has many errors. In order to reveal Esiri’s literary identity in the field of ghazels, it was deemed necessary to re-evaluate these poems based on the two known copies of Cami‘ü’n-Neza’ir and to re-publish them by translating them into present-day Turkish. For this reason, in this article, these poems recorded in Cami‘ü’n-Neza’ir are analyzed, followed by their critical texts, and the poems are translated into prose in present-day Turkish. In this study, based on Cami‘ü’n-Neza’ir and with the testimony of Hacı Kemal of Eğridir, the poets to whom Esiri may have written nazires were identified, and in this way, Esiri’s possible literary milieu and his relationship with the poets with whom he seems to be connected were tried to be revealed. Esiri wrote nazires to many poets who were prominent and considered successful in their time, such as Ahmadi, Shaykhi, Ivaz Pasha-zade Atayi, Nizami of Karaman, Cem Sultan, Ahmed Pasha, Hafi, Aşık Pasha, Elvan Çelebi, Nesimi and Habibi. Although he has some flaws in the technical aspects of poetry, he is one of the poets who successfully reflects the traditional understanding of poetry.