Distopya veya karşı-ütopya, Ütopyalar Sözlüğü’nde Türkçe “zor” ve “yer” anlamlarına gelen Yunanca “dus” ve “topos” sözcüklerinden türetilen bir tabir olarak belirtilir. Ütopya teriminin olumsuzluk manasına gelen öneki “u” ve “topos” kelimesinden türetilerek “olmayan yer”i karşılaması gibi “distopya” teriminde “zor/zorlu yer” işaret edilir. 18. yüzyılın ortalarında ilk olarak adından söz ettirmeye başlayan distopya terimi, 20. yüzyıla varana dek yaygın olarak kullanılmamıştır. Distopya, kaos ve yıkımın hüküm sürdüğü olası bir geleceğe işaret eder. Distopyalar bugünün gerçeklerine atıfta bulunarak, geleceğin sorunlarına karşı herhangi bir önlem alınmazsa dehşet verici bir gelecekle karşı karşıya kalacağımızın sinyalini verir. Tülay Akkoyun’a göre distopya, bir toplumun toplum olmasını sağlayan kritik noktalardan bir tanesinin bile olsa raydan çıkmasıyla bozulan geleceğin dünyasının temsilidir. Distopyalarda bütün anormal olanların normalleştirildiği bir toplum düzeni tahayyül edilir. Geleceğe dair umutların yitirilmesi, dünyanın değişiminin olumsuz yönde seyretmesi ile bilime olan güvenin azalması ve şüphenin devreye girmesiyle distopyalar zamanla mekânsal olarak cehenneme doğru evrim göstermiştir. Özellikle son dönemlerde teknolojinin de gelişmesiyle beraber distopya türüne olan ilginin fazlalaşmasıyla paralel olarak roman üretimi de önemli seviyede artış göstermiştir. 2015 yılında Orkun Uçar liderliğinde Funda Özlem Şeran ve Serdar Yıldız ile birlikte çok yazarlı bir roman projesi başlatılır. 2017’de çıkan bu serinin ilk kitabı Yüksek Doz Gelecek’te bilim kurgu teması işlenmiştir. Ardından 2019 yılında çıkan Yüksek Doz Çürüyüş adlı devam eserinde Orkun Uçar’ın S.O.D, Umut Altın’ın Corpus Mentis, Mert Süğlün’ün Çıkmaz Solak, Cem Can’ın Soggarth ve Kadim Gültekin’in Tanrı Makinesi adlarıyla beş yazarlı beş kısa distopya romanı yer almaktadır. Yüksek Doz Çürüyüş biçimsel arayışı da beraberinde getiren diğer bir deyişle biçimselliğe vurgu yapılan, birbirinden bağımsız beş distopya muhtevasıyla ve üstkurmaca, metinlerarasılık gibi postmodern tekniklere de başvurmasıyla dikkat çekmektedir. Bu çalışmada distopya teriminin tanımına, ortaya çıkışına değinilecek ve Yüksek Doz Çürüyüş’de bulunan beş kısa roman/novella distopya ve postmodern teknikler bağlamında incelenecektir.

Dystopia or anti-utopia is a term derived from the Greek words “dus” and “topos”, meaning “hard place” in Turkish, in Dictionary of Utopias. The term utopia means “non-existent place”, “dystopia” means “hard place”. The term dystopia, which started to be mentioned for the first time in the middle of the 18th century, was not widely used until the 20th century. Dystopias, which point to a possible future in which chaos and destruction reign, refer to the realities of today and signal that we will face a terrible future if no action is taken against the problems of the future. According to Tülay Akkoyun, dystopia is the representation of the world of the future, which is disrupted by the derailment of even one of the critical points that make a society a society. In dystopias, a social order is envisioned in which all abnormals are normalized. Especially in recent years, with the development of technology and the increasing interest in the dystopia genre, the production of novels has increased significantly. In 2015, a multi-authored novel project is initiated under the leadership of Funda Özlem Şeran and Serdar Yıldız, and Orkun Uçar. The first book of the series, Yüksek Doz Gelecek, published in 2017, is science fiction themed. Its 2019 sequel, Yüksek Doz Çürüyüş, features five short dystopian novels by five authors: Orkun Uçar's S.O.D, Umut Altın’s Corpus Mentis, Mert Süğlün’s Çıkmaz Solak, Cem Can’s Soggarth and Kadim Gültekin’s Tanrı Makinesi taking. Yüksek Doz Çürüyüş stands out for its application to postmodern techniques such as metafiction and intertextuality, with its five independent dystopian contents emphasizing formality. In this study, the definition and emergence of the term dystopia will be mentioned and five short novels/nouvelles in Yüksek Doz Çürüyüş will be examined in the context of dystopia and postmodern techniques.