Bu çalışmada, huzurevinde kalan yaşlı bireylerin sosyal hizmet müdahalesi olan grup çalışması yolu ile anıların paylaşılması çerçevesinde psiko-sosyal iyilik durumlarının geliştirilmesi ve yaşam doyumu düzeylerinin artırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın modeli, Niğde Ahmet Kuddusi Huzurevi’nde kalan yaşlı bireylerin yaşam doyum düzeyine grup çalışmasının etkilerinin incelendiği “ön-test ve son-test” modeline dayanan yarı deneysel bir araştırmadır. Grup üyelerine ilk oturum ve son oturumda “Yaşam Doyumu Ölçeği” uygulanmıştır. Grup çalışması, 2014 yılında, Niğde Ahmet Kuddusi Huzurevi’nde 6 erkek üyeyle, haftada bir oturum ve her oturum ortalama 75 dakika olmak üzere toplamında yedi oturumda tamamlanmıştır. Yedi haftalık süreçte grup üyeleri geçmiş yaşamlarına dönüp kendilerini mutlu kılan anılarını paylaşmışlardır. Grup üyeleri mutluluk ile ilgili değerlendirmelerde bulunmuşlardır ve huzurevine geldiklerinde hissettikleri duygular ile şu anki duygularını paylaşmışlardır. Üyeler için en yararlı ve en uygun konular özellikle yardımlaşma, sevdiği kişi ile birlikte nerede ve ne yapmak istediklerine dair anıları ve geriye dönüp baktıklarında birilerine yaptıkları veya aldıkları yardımlarla ilgili anılar olmuştur. Grup üyeleri arkadaşlarının anılarını dinlerken aynı zamanda kendilerine dönmüşler, ortak noktalarını bulmuşlardır. Bu ortak noktalar üyelerin özellikle yalnızlıktan kurtulmalarına, yaşadıkları duygusal stresin azalmasına, yaşama tutunmalarına ve nihayetinde mutlu olmalarına yardımcı olmuştur. Bir kez daha bu çalışmanın sonucundan da anlaşılmaktadır ki, insanın yaşı ne olursa olsun sosyal kimlik yaratan bilişsel, kültürel, sosyal aktiviteler aracılığıyla duyguların, anıların ve deneyimlerin paylaşılması ve görünür kılınması, sosyal bir varlık olan insanın yalnızlığını gidermede, yaşam doyumu düzeyini artırmada önemli bir unsurdur. Bu nedenle bu tür deneyimlerin paylaşılmasına imkân tanıyan, yaşam doyum düzeyinin artmasını sağlayacak ve birbirleriyle etkileşimde bulunabilecekleri sosyal ortamlar oluşturulmalı, faaliyetler, aktiviteler ve kurslar, çalışmalar yaygınlaştırılmalıdır. Yaşlı bireylerin kurum bakımında temel ihtiyaçlarının karşılanmasına rağmen, hep geçmişe, kayıplara, aile ortamına, sevdiklerine, alışık oldukları mekâna duydukları özlemin hep canlı kaldığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu nedenle yaşlı bireylerin kurum bakımında yaşamlarını sürdürmeleri sunulmalı ve bu sosyal devlet politikasının önemli bir hizmet modelidir. Ancak buna rağmen öncelikle kendi aile ortamlarında veya kendilerine ait bir evde yaşamlarını sürdürmenin alternatiflerinin sunulmasında yarar vardır.

This study aimed to improve the psycho-social well-being of the elderly individuals living in the nursing home, and to increase their level of life satisfaction within the framework of sharing memories through group work, which is a social work intervention. The model of the study is a quasi-experimental research based on the "pre-test and post-test" model, in which the effects of group work on the life satisfaction of the elderly individuals living in Nigde Ahmet Kuddusi Nursing Home are examined. The “Satisfaction with Life Scale” was applied to the group members in the first session and the last session. The group study was completed in 2014 at Nigde Ahmet Kuddusi Nursing Home, with 6 male members, in a total of seven sessions, one session per week and each session lasting an average of 75 minutes. During the seven weeks, the group members returned to their past lives and shared the memories that made them happy. Group members made evaluations about happiness and shared their feelings and current feelings when they came to the nursing home. The most useful and most appropriate topics for the members were especially helping each other, memories of where and what they wanted to do with the person they love, and when they look back, the memories of the help they did or received. While the group members were listening to the memories of their friends, they also returned to themselves and found their common points. These common points helped the members to get rid of loneliness, reduce the emotional stress they experienced, hold on to life and, ultimately be happy. Once again, it is understood from the results of this study that sharing and making visible the emotions, memories and experiences through cognitive, cultural and social activities that create social identity, regardless of the age of the person, is important in eliminating the loneliness of the human being as a social creature and increasing the level of life satisfaction. For this reason, social environments that allow sharing of such experiences, increase the level of life satisfaction, and interact with each other should be created, activities, activities, courses and studies should be expanded. It has been concluded that although the basic needs of the elderly individuals are met in institutional care, their longing for the past, losses, family environment, loved ones and the locality they are used to is always alive. For this reason, elderly individuals should be offered to continue their lives in institutional care and this is an important service model of social state policy. However, it would be beneficial to first offer alternatives to living in their own family environment or in a home of their own.